DE EENZAAMHEID VAN DE ONGELOVIGE 8

Internationale vakbondsvergadering in Brussel waar hij in zeldzame gevallen naar toe moet.

Ondanks zijn nieuwe status van vakbondsbestuurder blijft mijn vader trouw aan zichzelf en aan zijn afkomst. Hij heeft goede herinneringen aan zijn vroegere thuis waar ze het niet breed hadden. Hij vertelt dat hij met zijn broers veel plezier heeft gehad op zolder waar ze op strobedden sliepen. Hij blijft er ook bescheiden bij. Hij is er de man niet naar om op de voorgrond te treden. Maar nederigheid mag dan een deugd zijn, je moet niet overdrijven, zo vindt dan weer mijn moeder, dochter van een afdelingschef bij Zwanenberg.

Zijn vakbondswerk brengt onrust, onregelmatigheid en veel gedoe in ons gezin. Hij is veel en vaak van huis en maakt lange dagen. Als hij 's avonds weer eens een keer niet op tijd is, moet ik voor hem invallen op de kaartavond van mijn moeder en haar 2 vriendinnen. Je hebt voor rikken vier spelers nodig, dus zit er niets anders op dan dat ze me het kaartspel leren.

Mijn vader vertelt thuis weinig over zijn werk. Ze kent daardoor zijn nieuwe wereld en zijn werk niet goed. Dat maakt haar onzeker. Ze kan zich niet de vrouw van een vakbondsbestuurder voelen. Op speciale bijeenkomsten van de vakbond waarbij ook de vrouwen zijn uitgenodigd voelt ze zich niet op haar gemak. Ze kent de omgangsmanieren niet en weet niet goed wat er van haar verwacht wordt.

Omdat hij thuis zo weinig praat over zijn werk en bij onenigheden aan tafel er de voorkeur aan geeft ons als rumoerige kinderen heen te laten doen, noemt ze hem wel eens Willem de Zwijger. Of die ook aan tafel heeft gezwegen om de lieve vrede te bewaren weet ik niet, mijn vader doet het in ieder geval wel. Soms klaagt ze dat hij moet ingrijpen in het gekissebis, wat hij dan na lang dralen op een droge laconieke manier doet door te vragen of we onze mond willen houden. Soms worden de verwijten harder. Mijn moeder vindt dan dat hij te weinig haar kant en die van de kinderen kiest tijdens zondagse bezoeken aan de familie. Hij laat het over zijn kant gaan. Hij wil geen woorden met zijn familie. Op zulke momenten wordt de lieve vrede een gewapende vrede. 

(verschijnt elke dinsdag)