AUTOBIO: STRAF OP SCHOOL

De foto doet me denken aan de olifant en de muis die samen over de brug
marcheren waarbij de muis tegen de olifant zegt
"wat stampen we samen lekker."
Rechts mijn vader, links ik.
We lopen in de Molenstraat in Oss, mijn geboortestad.
Op de achtergrond de toren van de Grote Kerk,
nog altijd de grootste toren van Oss en een
van de heel weinig gezichtsbepalende gebouwen
van Oss.

Eerlijk gezegd heb ik helemaal niks met de bemoeizucht van ouders met hun kinderen op school. Dat zal wel door mijn opvoeding komen. Ik was bijna de hele lagere school een moeilijk manneke en had daarom meestal een 5 voor gedrag en ijver. Ja, daar kreeg je toen nog een punt voor. Soms haalde ik een 6 voor ijver of iets meer.

Toch ben ik nooit blijven zitten. De andere punten waren altijd gemiddeld of daar boven. Ik kon goed mee maar was ook ongeduldig, eigenwijs en een kletsmajoor. Het gevolg was dat ik nogal eens straf kreeg. Ouderwetse regels schrijven straf, bijvoorbeeld 500 x schrijven  “Ik mag de meester niet tegenspreken en moet mijn mond houden.”

Voor degenen die dit soort straffen om opvoedkundige of wat voor reden dan ook verafschuwen, ik heb er geen trauma van over gehouden. Wat me soms wel zwaar viel was dat ik straf kreeg, niet omdat ik zat te kletsen of te vervelen maar iemand anders wat aan mij had gevraagd of gewoon tegen me begonnen was te praten. Uit gewoonte dacht de meester dan dat ik het wel zou zijn geweest en hup daar werd ik weer met een paar honderd strafregels naar huis gestuurd.

Ik beklaagde me dan bij mijn vader over het gedane onrecht. Die zat er echter niet mee. Integendeel, hij zei dan dat ik die strafregels maar moest schrijven voor de keren dat ik wel straf had verdiend en niet gekregen. Zo leerde ik dat er meer is tussen hemel en aarde dan mijn kleine onrecht.