ONAFSCHEIDELIJK

petrus nelissen, 'Onafscheidelijk Versie 1', acrylverf op canvas
(hxb=30x40 cm)

Ik kreeg het idee voor dit schilderijtje een paar manden geleden terwijl ik aan het soezen was, tussen waken en slapen in. Het was geen afgerond idee. Eigenlijk alleen maar de zwarte en witte band die als een tweeling bij elkaar horen. Met dat idee schilderde ik uit de hand zo ongeveer in het midden van het doek de zwarte en witte strook naast elkaar. Het was onbevredigend. Ze hingen daar in een ondefinieerbare witte ruimte zonder enige betekenis. 

Ik besloot om een dwarse strook in de kleur grijs, per slot van rekening de kleur die uit een vermenging van zwart en wit ontstaat, te schilderen. Ook uit de hand. De bedoeling was met de band te benadrukken dat zwart en wit bij elkaar horen, zonder de een kan de ander niet en omgekeerd. De grijze band gaf inderdaad dat resultaat maar het geheel was te bewegingsloos. Er gebeurde te weinig bij het kijken naar de voorstelling.

Ik besloot een achtergrond te schilderen in lichtblauw, de kleur van de hemel. Dat bracht vooruitgang maar nog te weinig dynamiek. Ik bracht wolken in de voorstelling. Die scheppen ruimte en beweging. Het resultaat was bevredigend. Ik zag meteen dat het een surrealistisch werk was geworden met een toefje Margritte. Die gebruikt immers ook blauwe lucht en wolken voor zijn surrealistische schilderijen.

petrus nelissen, 'Onafscheidelijk versie 2',  acrylverf op canvas
(hxb=30x40 cm)

Maar het was nog niet af. Er ontbrak nog wat maar wat dat precies wist ik niet. Alsof het schilderij niet in balans was. Ik volgde mijn intuïtie en schilderde een donkerrode band links van de tweeling. Dat bracht ineens de hele voorstelling tot rust, als het ware in balans terwijl het toch zijn dynamiek behield.

Ik hing het schilderij op en bestudeerde het zo nu en dan. Ik bleef ontevreden over het geheel. na verloop van tijd herhaalde zich de geschiedenis. Terwijl ik in de ochtend nog wat lag te soezen vlak voor het opstaan, kreeg ik het idee de stroken zwart en wit strak te maken door ze af te plakken en dan over te schilderen.

Toen dat gedaan was, schilderde ik ook de grijze dwarsstrook over, ook strakker maar niet afgeplakt. Daarna maakte ik de twee stroken nog strakker door rondom de stroken het blauw nauwkeuriger te schilderen. Het nieuwe blauw bleek donkerder te zijn dan de oorspronkelijke achtergrond dus zat er niets op dan de hele achtergrond bij te werken. Aldus geschiedde. Nu was het schilderij af.