woensdag 30 december 2015

GEZEGEND ZIJN DE KLIMATOLOGEN



Het slaat natuurlijk nergens op maar toch ontkom ik niet aan deze gedachte. Klimaat heeft de plaats van God en Geloof ingenomen. Vroeger werden we door priesters en pastoors, monniken en bisschoppen regelmatig gewaarschuwd voor hel en verdoemenis als we ons leven niet zouden beteren. Met dat beteren werd bedoeld dat we deugden moesten beoefenen als naastenliefde, rechtvaardigheid, nederigheid, barmhartigheid enz. en vooral ons moesten houden aan seksuele trouw.

In de seculiere Westerse wereld heeft dit afgedaan. Er is geen God meer en de deugden worden weliswaar nog beleden maar dan toch voornamelijk verbaal. In de praktijk is onze grootste deugd de plicht tot consumeren want dat bevordert de economische groei en de dat is weer goed voor werk en inkomen, belasting betalen, de politiek, enfin het hele circus waardoor de wereld blijft draaien.

Maar diep, heel diep in ons blijft een schuldbewustzijn ons parten spelen. Ik heb er geen bewijzen voor maar ik denk dat de basis van dat schuldbewustzijn ons verstand is. Het lijkt erop dat we - meestal onbewust – beseffen dat ons verstand niet alleen onze redder is maar ook de grote spelbreker bij Moeder Natuur en Moeder Aarde. Met ons verstand gooien we de natuur voortdurend overhoop. Waren we dieren dan zouden we nergens van weten. Waar nodig zouden we copuleren, voor de jongen zorgen, jagen op andere dieren, ze afslachten en opvreten of te eten geven aan de jongen. Als we pech hebben, worden we zelf opgevreten. De natuur zou ons lot zijn en voor de rest zouden we nergens van weten.

Maar dat is dus niet zo, wij hebben verstand en dat ziet de natuur als vijandig vooral als het gaat om rampen. We grijpen voortdurend in de natuur in ten voordele van onszelf: kappen bossen, maken vuur, kweken dieren om op te eten, bewegen ons op 'onnatuurlijke wijze” per trein, boot, auto, vliegtuig en zelfs raketten, delven grondstoffen (plunderen als het ware Moeder Aarde), vissen de oceanen leeg, maken medicijnen tegen elke denkbare ziekte en als klap op de vuurpijl groeien we in aantal als maken we van Moeder Aarde een grote mierenhoop.

We gedragen ons voornamelijk als vijandige heersers over Moeder Aarde en Moeder Natuur. Maar daarmee vrezen we de wraak van Moeder Aarde en Moeder Natuur. We beseffen dat we zonder hen uiteindelijk ook niet kunnen overleven. Zonder Moeder Aarde en Moeder Natuur zijn onze overlevingskansen ondanks ons verstand klein.Misschien dat we daarom zo druk op zoek zijn naar andere planeten waar we kunnen (over)leven?

Hoe dan ook, voorlopig zitten we met de tegenstrijdigheid dat we tegelijk heersers over en onderdanen zijn van Moeder Natuur en Moeder Aarde en dat wringt en leidt tot een schuldbewustzijn. Toen we nog in God(en) geloofden, konden we dat schuldbewustzijn kanaliseren langs de weg van de (erf)zonde. Volgens de Christelijke leer was onze grootste zonde -de erfzonde- ontrouw aan God door zelf god te willen zijn. Daarvoor heeft God ons gestraft met ons verstand waardoor we weliswaar weten wat God is maar niet alle macht hebben die en God wel heeft. We zijn tegelijk machtig en machteloos.

Dit Christelijk geloof heeft in de Westerse wereld zo ongeveer tweeduizend jaar gewerkt tot we er met ons eigen verstand en de wetenschap er een einde aan maakten. We verruilden ons geloof in God voor dat in de wetenschap. Waarom ook niet? De wetenschap heeft ons leven comfortabeler gemaakt, helpt ons honger en dorst buiten de deur te deur te houden en laat ons gezonder en langer te leven. Ons verstand is onze eigen god geworden. Daarbuiten is niets. We zijn uiteindelijk dank zij de wetenschap toch goden geworden.

Totdat dat verfoeilijke schuldbewustzijn weer op het toneel verschijnt. We mogen dan met hulp van de wetenschap de hele wereld betoverd en omgetoverd hebben naar ons inzicht en onze wensen maar de twijfel knaagt aan ons. Zullen we het wel redden? De consumptiedrift betovert ons maar maakt ons nog meer schuldbewust. Maar deze keer zijn er gene priesters meer die ons kunnen bevrijden van deze last want het is een last geworden, een haast ondraaglijke last. 

En daar verschijnen dan de klimaatpriesters op het wereldtoneel. Zij zijn het die ons op ons eigen geloof - de wetenschap - aanspreken over onze klimaatzondigheid. Als we zo doorgaan met het vernietigen van natuur, het verbranden van fossiele grondstoffen en al die andere milieuvervuilende zondigheid dan zullen Moeder Aarde en Moeder Natuur ons straffen en wel met een niets ontziende klimaatverandering waardoor hele werelddelen zullen overstromen. De Bijbelse ark van Noach in het kwadraat. Daarmee is het klassiek Christelijke verhaal over de ondergang van de mensheid weer helemaal terug.

Gelukkig voor ons wijzen ze ons ook meteen de weg naar onze redding. Ook hier volgen we het klassieke verhaal van boetedoening en het brengen van offers om Moeder Natuur, Moeder Aarde gerust te stellen en daarmee dus onszelf te redden. De strijd tegen het broeikasgas vergt immers offers: onze auto en fabrieken en wie weet onze consumptie, het gouden kalf dat de wetenschap zelf voor ons gemaakt heet. Dankzij de klimaatwetenschap is het geloof en het offer weer helemaal terug. Gezegend zijn de klimatologen.






2 opmerkingen:

  1. Ik heb mijn grote twijfels. Het is allemaal gebaseerd op modellen, veronderstellingen en statistieken. Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs dat slechts een variabele verantwoordelijk zou zijn voor de opwarming van de aarde. Het kunnen er tientallen zijn waaronder zelfs variabelen waar we totaal geen vermoeden hebben. Het is onwetenschappelijk om het dan als zekerheid te verkopen. Dat is politiek. Dat mag maar dan moet je het wel zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen