Engeland, Frankrijk en Italië stemden in 1939 met deze annexatie in. De Engelse Premier Chamberlain meende zelfs dat met hiermee de vrede in Europa gered was. Het bleek een grove onderschatting te zijn van de uiteindelijke aspiraties van Hitler en de zijnen. De annexatie van het Sudetenland was voor de Nazi's het begin van de verovering van Europa en niet het einde. Chamberlain wordt daarom achteraf beschouwd als een naïeve diplomaat die geen antenne had voor brute machtspolitiek.
Maakt de annexatie van de Krim door Rusland met steun van nationalistische Russen de Russische President Putin inderdaad tot een voorbode van gewapende conflicten in Europa? Dat nog niet maar het is wel een voorbode van veel onzekerheid over de bedoelingen van Putin en dat maakt de Europese landen onzeker, net zo onzeker als in de jaren dertig van de vorige eeuw. Politieke onzekerheid over de bedoelingen van je buurland is nooit goed voor vrede en stabiliteit. Als je bovendien decennia lang bent overheerst door dat buurland zoals de Baltische staten, Polen en andere Midden Europese staten in het Sovjet tijdperk door Rusland, dan wordt de onrust alleen maar groter.
In feite weten de Europese landen nu niet meer waar ze aan toe zijn. Rusland heeft om te beginnen zijn belofte geschonden om de integriteit van de grenzen van Oekraïne te respecteren. Een belofte die ze gedaan heeft samen met de VS ruil voor het kernwapenvrij houden van Oekraïne. Die ruil is dus onvoordelig gebleken. Kernmachten zullen nu tot de conclusie komen dat politieke beloftes geen enkele garantie bieden, zelfs niet van een supermacht als de VS. Het optreden van Rusland in de Krim zou daarom wel eens een aanmoediging kunnen betekenen voor landen om alsnog kernwapens te ontwikkelen.
Op de tweede plaats heeft annexatie van de Krim duidelijk gemaakt dat Rusland nog altijd denkt in termen van machtspolitiek als het gaat om zijn geopolitieke invloedssferen . Rusland vertrouwt Europa voor geen cent. Dat bleek al een hele tijd uit het beleid van Putin maar de signalen drongen nog niet genoeg door tot Europa en de VS. Men zag wel dat Putin bezig was binnenlands het ouderwetse autoritaire Tsaristisch-Communistische bewind te herstellen maar men dacht dat dit geen gevolgen zou hebben voor zijn buitenland beleid.
Echter het gebrek aan democratische gezindheid bij Putin en zijn makkers maakte dat hij in Wit Rusland de positie van de Wit Russische dictator Loekasjenko decennia onaangetast liet. Loekasjenko past immers in zijn geopolitieke opvatting van de trouwe vazalstaat. De Oekraïne behoort daar volgens Putin ook toe. Door de omstandigheden gedwongen speelde hij in dat land het spel mee totdat alsnog zijn trouwe vazal president Janoekovitsj er aan de macht komt. Toen de democratie van de straat in Kiev Janoekovitsj alsnog uit de macht verdreef en het nieuwe bewind voor Europa koos, was voor Putin de maat vol. Rusland wil op zijn eigen invloedssfeer kunnen vertrouwen. De EU kan hij nooit vertrouwen omdat die op andere politieke waarden is gebaseerd dan die van hem.
Wat verder weg van Europa, in de Russische deelrepubliek Tsjetsjenië mocht Putin van het Westen zijn gang gaan onder het mom van vernietiging van Moslim terroristen. Putin deed geen enkele poging om de oppositie in dat land ook maar enige democratische autonomie te geven wat wellicht geholpen zou hebben om de spanningen bij de moslims weg te nemen. Nu het in zijn kraam te pas komt, eist hij in naam van de Russische minderheden in Oost en Zuid Oost Oekraïne meer autonomie op voor die regionale staten. Het gevaar bestaat dat als Putin daarin zijn zin niet krijgt, hij alsnog zijn toevlucht zal nemen tot terroristische acties waarna hij straks onder het mom van terrorisme bestrijding alsnog militair kan ingrijpen.
Het ziet er dus niet goed uit voor Europa en zonder NAVO zou het er nog slechter uitzien. Alleen dit politiek militaire bondgenootschap onder leiding van de VS kan voor voldoende afschrikking zorgen dat Putin zich niet waagt aan verdere militaire avonturen. Op zijn beurt kan de Europese Unie ervoor zorgen dat Europa economisch stabiel blijft en zijn inwoners een redelijk levenspeil hebben. Dat kan veel geld kosten maar Europese vrede is die prijs waard, zeker als men beseft dat gewapende conflicten nog meer kosten aan mensenlevens én geld. Ondertussen moeten NAVO en EU proberen alsnog Rusland over te halen meer te vertrouwen op de idealen van de democratie de mensenrechten, de eigen economische kracht en internationale handel op basis van gemeenschappelijke akkoorden en uitgangspunten.
Geen idee wat hij van plan is. Transnistrië volgende zet? Dan moet ik toch nog eens goed nadenken over mijn Roemenië reis.
BeantwoordenVerwijderen