 |
| Petrus, 'De sokken van Youp van 't Hek', print op A3 formaat, museumkwaliteit papier of op canvas, € 50,- |
Waarom elke maand een kunstwerkje
veilen, zullen trouwe lezers van deze nieuwsbrief en van mijn blog
zich afvragen? Daar zijn 2 redenen voor.
Ten eerste maak je kunst niet alleen
voor jezelf. Je hoopt dat anderen er ook iets aan hebben of mee
kunnen doen. Dat ze er door ontroerd worden, er schoonheid in
ontdekken, op een andere manier naar de dingen laat kijken, zich te
verzoenen met het leven of de dood, troost te vinden en nog veel
meer.Ten tweede kun je niet alles wat je maakt op blijven slaan. Dat
vreet ruimte en die is ook maar beperkt.
Maar waarom geef je dan niet af en toe
wat weg, zullen dezelfde trouwe lezers vragen? Dat kan natuurlijk
altijd en ik doe dat ook wel eens. Maar alleen als ik zeker weet dat
de ontvanger het ook echt waardeert. Anders heeft het geen zin. Een
andere manier om daar achter te komen is er wat geld voor te vragen,
hoe bescheiden ook. Geld is dan een uiting van waardering. Dat hoeft
geen grootse waardering te zijn in de vorm van veel geld. Dat is
nergens voor nodig.
De waardebepaling van kunst is altijd
een moeilijke zaak. Niemand die het echt weet. Arbeidsuren en
materiaal volstaan niet. Hoe meet je de waarde van een roman waaraan
jaren is gewerkt of een muziekstuk? Niemand die het weet. Het blijft
natte vinger werk. Door een kunstwerk aan te bieden voor een
minimumprijs, krijgt de koper de gelegenheid om zelf op basis van
eigen smaak, oordeel en inzicht de waarde van het aangeboden
kunstwerk te bepalen. Als verkoper kan ik daar vrede mee hebben. De
koper uit zijn waardering voor je geesteskind en daardoor heb je toch
enige garantie dat je geesteskind in goede handen is. Want ook dat
moet gezegd worden. Kunstwerken zijn geesteskinderen van de
kunstenaar en daar kun je niet slordig mee omgaan, niet als maker
maar ook niet als koper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten