KUNST IN DE AUGUSTSTRASSE, BERLIN

Begin van de Auguststrasse in Berlijn.

Veel kunst in Galeries vind je in Berlijn in en om de Auguststrasse. Nina (foto hieronder) troffen we aan in een kleine galerie. Zij leeft als Iraans-Duitse tussen twee werelden. Tijdens ons gesprek herkennen we iets van onze eigen ervaringen. Je geboorteland is jouw land niet meer want je bent er om welke reden dan ook weg gegaan. Je nieuwe land zal nooit jouw land worden want je bent er niet geboren. Je bent ontworteld. Je hebt geen of maar weinig wortels in de beide landen. Volgens de inwoners van die landen altijd te weinig.

Nina Ansari voor haar schilderij 'Dame Wazir', Mischtechnik auf Leinwand 220x240 cm, 2013.

Wie eenmaal buiten zijn eigen land heeft gewoond, gaat zaken waarderen of juist verachten die niet opvielen toen je er nog woonde. Toen was het als de lucht die je inademde, zo gewoontjes. Nina probeert met hulp van de schilderkunst haar wortels te vinden en zo uit te maken wie ze is. Want ook dat is een gevolg van emigratie, je moet zelf uitmaken wie je bent. Mensen die dat niet meemaken, hoeven zichzelf niet uit te vinden. Dat doen al die anderen wel: hun ouders, familie, vrienden enz. Dat is gemakkelijk, maar niet zo goed voor je ontwikkeling.

Fotogalerie in de Auguststrasse die zelf ook een foto waard is.

Daarom kan reizen naar vreemde landen en streken iemand verstandiger en wijzer maken maar de meesten willen dat toch liever niet. Het is wel zo comfortabel als je elders je eigen taal kunt blijven spreken, je eigen eten en drinken kunt hebben. Vandaar dat toeristen nogal eens lak hebben aan de lokale gewoonten en culturen. Ze zijn er voor hun vermaak en dat is het. De bewering dat reizen wijzer maakt en meer inzicht geeft geldt dus maar voor een beperkte groep mensen.

Een galerie met een vouwfietsje. Zo'n fietsje is een vorm van toegepaste kunst.

Kunst kan je ook helpen om een spirituele reis te maken. Om er achter te komen wie je bent, wie de anderen zijn en waar je vandaan komt. Je moet dan wel willen kijken, goed kijken, erover lezen en nadenken. Kunst is niet voor luie mensen. Kunst is voor mensen die zich willen inspannen. Als je dat liever niet doet kun je genoegen blijven nemen met het nostalgische heidelandschapje aan de muur, de tragische zigeunerin met de traan of het romantisch paartje op een bankje in porcelein. Dat is niet erg. Per slot van rekening heeft niet iedereen zin of tijd zich geestelijk te ontwikkelen met behulp van kunst.

Goedlachs. Galerie in de Auguststrasse.

De jongeman op bovenstaande foto zat tussen twee galerieruimtes in een wat vroeger wel eens een kast geweest zou kunnen zijn in de tijd dat het huis nog een woonhuis was. 

Schoonheid in een Galerie in de Auguststrasse

Nina probeert zich te ontwikkelen door elementen uit de Iraanse en Duitse cultuur te verwerken in haar eigentijdse schilderijen. Heel eigentijds want ze gebruikt zelfs fluoricerende verf. Ik doe dat zelf ook regelmatig maar dat is niet gemakkelijk. Als je het niet goed gebruikt, wordt het al gauw effectbejag en dat kan dodelijk zijn voor een schilderij. Tot overmaat van ramp had Nina er ook nog licht achter gezet dat van kleur wisselde. Het toppunt van effectbejag vond ik. Ik ergerde me aan het schilderij.

Na een aantal bezoeken aan galeries waren we toe aan een kop koffie om daarna vol goed moed verder te gaan.

Ik heb haar uitgelegd dat ik het verrassend vond dat ze schilderijen maakte met fluoricerende kleuren maar dat ik het teveel van het goede vond. En dan ook nog eens die wisselende kleuren! Ze vond het jammer dat ik dat vond maar ze was blij dat we er met haar over spraken.Ze gaf toe dat de verlichting achter het schilderij bij daglicht minder overtuigde. Dat kon zijn maar ik bleef sceptisch en bezwoer haar meer naar eenvoud te zoeken zoals bijvoorbeeld good old Mondriaan.

Altijd verrassend en aardig als mensen er geen bezwaar tegen hebben dat een foto van hen wordt gemaakt.

Ze knikte. Die was haar -gelukkig – bekend. Maar haar schilderijen zijn net als haar foto's, ze fotografeert dus ook, een zoektocht naar haar identiteit. Een moeizame zoektocht waarin ze alles uitprobeert en ook nog eens blijft reizen. Zo had ze ook een tijd in Zuid Afrika gewoond. Ze zit geestelijk en fysiek in ieder geval niet stil.

Jonge vrouw in een galerie in de Auguststrasse

Thuis heb ik het hierboven afgebeelde schilderij op haar website nog eens bekeken. Toch wel verrassend. Door de belichting vallen bepaalde kleuren weg en wordt het schilderij heel anders. De diepte blijft net als de hoofdstructuur maar vlakken verdwijnen en verschijnen naar gelang de kleur licht achter het doek. Mooi gevonden maar het blijft toch veel hebben van effectbejag. 

Het einde van de Auguststrasse.

Maar misschien mag dat ook wel. Per slot van rekening was de uitvinding van het perspectief op een plat vlak ook een vorm van effectbejag net als het schilderen alsof het echt is of de scherpe contrasten tussen licht en duister. Was het clair-obscur van Rembrandt ook geen effectbejag?  Goed dat ik er nog eens over nagedacht heb. Nina moet maar lekker doorgaan met haar werk. Dat komt wel goed.

De foto's zijn van Petrus