ONS PvdA HUIS: HET HUIS VAN DE GEWONE MAN

Net als Hans Spekman heb ik al mijn leven lang liever een trui aan dan een colbert maar dan wel met een hemd zonder stropdas. Ik zeg liever omdat ik vanwege mijn werk toch vaak in hemd met stropdas en colbert heb moeten opdraven. Dat vond ik dan weer niet erg. Er zijn belangrijkere zaken in het leven die om een principiële stellingname vragen dan kleding.

Zijn idee om straks, als hij tot voorzitter van de PvdA is gekozen, het hoofdkwartier van zijn partij te verplaatsen van de Amsterdamse grachtengordel naar een gewone volkswijk, past wel bij hem als truienman. Het is in ieder geval symbolisch: de PvdA als partij van de gewone man keert met zijn hoofdkwartier terug naar de gewone man. Je zou het een stap in de goeie richting kunnen noemen.

Als ik zo hier en daar wat rond lees over Hans (zijn website is nog niet af) dan gelooft hij nog in de oude idealen van zijn partij, een geloof dat hij erfde van zijn voorouders. Zijn moeder heeft armoede gekend en dat moet niet, vooral niet als het om kinderen gaat. “... Kinderen die in armoede opgroeien. Kinderen die minder kansen krijgen. Kinderen die worden buitengesloten. Ik wil niet dat de wil om vooruit te komen eindigt in een muurvan frustratie. Kinderen horen gelijke kansen te krijgen. Buitensluiten mag niet. We kunnen er iets aan doen. Dat is een politieke en morele keuze. moet je het wel willen..”

Hans zelf is er in ieder geval het bewijs van dat in Nederland kinderen van een arme weduwe kunnen studeren, wethouder worden en daarna lid van de Tweede Kamer. Je zou dus kunnen zeggen dat het dus eigenlijk wel goed zit met die gelijke kansen in Nederland, maar dan moet je het natuurlijk zelf ook willen en kunnen. Hans gelooft daar in. Nu nog leden en kiezers die dat geloof met hem delen.