Ik ben weer terug. Deze keer van een korte reis naar Lima in
een tot de nok gevulde KLM Boeing 777, dat wil zeggen 440 passagiers. Twaalf en een half uur samengeperst in
rijen van drie en vijf. Bij aankomst in Lima staan we met zijn
vier-honderd-veertigen voor de grenscontrole. Paspoort controleren,
formuliertje afstempelen, paraafje zetten en vertellen hoeveel dagen je denkt te
blijven. Op naar de transportband, op zoek naar je koffer.
Voor 440 passagiers een veel te kleine transportband zodat
de koffers maar mondjesmaat langs komen. Ruim een uur wachten op je koffer na
een sardineblikjesvlucht van twaalf-en-een-halfuur en een wachtrij van
heb-ik-jou-daar voor de migratieambtenaren. Daar is eindelijk mijn koffer. Nu
nog een ritje van een half uur naar mijn hostal, tanden poetsen en onder de
dekens. Voordat ik in een diepe droomloze slaap val, bedenk ik nog dat Airbus
al een vliegtuig maakt voor 800 passagiers en dat eind dit jaar op de
tekentafel een vliegtuig voor 1000 passagiers zal liggen. Aan de terugreis met
zijn vier-honderd-en-veertigen denk ik nog maar even niet.
Thuis zie ik op mijn vertrouwde buis een oude Griek
vertellen dat hij en zijn vrouw al twee jaar werkloos zijn en dat ze hun huis
niet meer kunnen afbetalen. De meelevende journalist vraagt of de bank hem zijn
huis uit kan zetten? De oude Griek bevestigt het gelaten. Wat een ellende.
Ik vraag me af of we Griekenland niet kunnen helpen met een
soort hypotheekrenteaftrek. Daar
hebben we in Nederland heel goeie ervaringen mee.
Dank zij die hypotheekrenteaftrek bij de belastingen hebben
we een reusachtige berg schulden kunnen opbouwen waar we veel te dure huizen
mee kopen. We zijn er zelfs mee gaan speculeren: vandaag kopen, morgen verkopen
en een duurder huis aanschaffen. Het kan niet op en geen haan die er naar
kraait. Tenminste als die Nederlanders maar lang genoeg blijven werken. De
schuldeisers rekenen daar in ieder geval op. Onze toekomst ligt vast en dat is
geruststellend.
Waarom gunnen we de Grieken niet wat we onszelf toebedelen?
De komende dertig jaar mogen ze de rente die ze over het geleende geld moeten
betalen, aftrekken van hun
contributie aan de Europese Unie. We gaan er vast niet dood aan en de
Grieken hebben tenminste nog een toekomst in plaats van een zwart gat. Een
ideetje voor onze Jan Kees om eens met zijn Europese collega’s van de Haute
Finance te bespreken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten