woensdag 10 september 2025

DIXIELAND

 

Dixieland band "Tuba Skinny" in actie in een straat in New Orleans. Met trompet vooraan Shaye Cohn.

Hierboven zie je een foto van een -zo lijkt het - bijeen geraapt zooitje straatmuzikanten. In werkelijkheid is het de bekende dixieland band “Tuba Skinny”. Hoewel bekend en internationaal op tournee geweest, blijven ze op straat spelen om zoals bandleidster Shaye Cohn zegt ‘contact te houden” met het publiek.


Als liefhebber van dixieland muziek sinds mijn middelbare schooltijd, werd ik meteen getroffen door hun muziekspel. Als je naar de You Tube filmpjes kijkt, en er zijn er heel wat, dan treft het je meteen met hoeveel overgave zij muziek maken. Geen show, geen dikdoenerij, geen aanstellerij maar muziek maken is wat ze doen.


Je hoort dat ook. Hun muziek is echt, het is geleefde muziek en daar worden ze ook voor gewaardeerd bij liefhebbers in eigen land maar ook elders. Hun muziek is een soort revival van de dixieland muziek zoals die in het begin in de straten van New Orleans klonk.


De charme van dixieland muziek zit hem behalve in de muziek ook in de combinatie van individueel muziek maken en tegelijkertijd samen spelen. In een dixieland band en ook in een jazz band gaan het individuele en het collectieve gelijk op. Elke muzikant heeft zijn eigen kwaliteit die hij in zijn solo’s kan laten horen maar is tegelijkertijd ook verantwoordelijk voor het geheel.


Dat geheel is niet gemakkelijk. Je moet je als muzikant inpassen in het collectief. Je mag jezelf zijn op het instrument dat je bespeelt maar je moet ook samen met de anderen weten te spelen. 


Dat op zich al is een opgave die binnen een muziekband is te realiseren maar in de maatschappij als geheel heel moeilijk tot stand is te brengen. Je zou willen dat het kon. Dat iedereen tegelijk zichzelf kan zijn, zijn talenten kan botvieren maar er ook voor zorgt dat het geheel, de maatschappij goed draait. 


Die balans tussen individu en maatschappij blijkt in de praktijk heel moeilijk tot stand te brengen. Sommige zijn alleen met zichzelf en hun eigen belang bezig, anderen eisen dat het collectieve belang altijd voorgaat. Men kan elkaar heel moeilijk vinden in een gemeenschappelijk belang. 


Er is nog een aspect dat Dixieland zo boeiend maakt. De muziek houdt het midden tussen muzikale improvisatie en discipline. Elke muzikant heeft de vrijheid om te improviseren maar blijft tegelijkertijd ook verantwoordelijk voor het geheel.


Ook dat zou voor een maatschappij een ideaal kunnen zijn. Iedere burger improviseert maar zorgt er tegelijkertijd voor dat het geheel blijft werken. Geen improvisatie om zichzelf op de voorgrond te brengen maar in dienst van de hele maatschappij. Iedereen weet uit eigen ervaring dat dit nooit bereikt wordt, maar het is een mooi om naar een Dixie-Land te blijven streven. Ondertussen kunnen we  genieten van dixieland muziek.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten