 |
| New Minimalism Number 87, Marrakech 11 January 2014 |
 |
| New Minimalism Number 88, Marrakech 12 January 2014 |
Toelichting I
“New
Minimalism” is de naam voor een fotografisch project dat je kunt
omschrijven als een voornamelijk intuïtieve fotografische zoektocht
het minimale in alles wat ons omringt: kleur, vorm, compositie,
structuur, tekst, ruimtelijke ervaring enz. Het is een brede
definitie waardoor niks als onderwerp wordt uitgesloten. Het hangt
voornamelijk af van hoe je naar de dingen kijkt. Dat nu maakt het ook
persoonlijk want iedereen kijkt immers anders. Het gaat dus om goed
om je heen kijken, een wezenlijk fotografische houding om het daarna
vakkundig in beeld brengen.
Soms biedt het
minimalistische zich als het ware aan je lens aan. Het is een
minimalistisch object op zich. Maar even zo vaak is het een deel van
een groter geheel en dan wordt het een kwestie om het goed
fotografisch vast te leggen. Het kan om een minimalistische vorm gaan
of een samenstel van vormen zoals een minimalistische compositie of
structuur. Maar het kan ook om allen de kleur gaan. Maar een
combinatie van beide -vorm en kleur – overtuigt misschien nog wel
het meest als New Minimalistische foto.
Ik heb gekozen
voor de term “New Minimalism” om het fotografisch project te
onderscheiden van de kunststroming “Minimalism” die na de Tweede
Wereldoorlog in vooral de Verenigde Staten is ontstaan. Die stroming
beperkte zich overigens niet tot de beeldende kunsten, schilderkunst
en beeldhouwen maar manifesteerde zich ook in de muziek. Uiteraard
bestaat er een directe verwantschap tussen deze kunststroming en het
“New Minimalistische” fotoproject. Die verwantschap is
voornamelijk met Europese kunstenaars als de kunstschilders Piet Mondriaan (1872-1944) en Kazimir Malevich (1879 – 1935) en de
beeldhouwer Constantin Brancusi (1876-1957), die ook worden gerekend
tot het Minimalisme. Het is in dit verband interssant om te
signaleren dat Mondriaan zich in zijn werk liet inspireren door de
toen nog nieuwe jazz muziek en de dans.
Dat aan het
einde van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw
allerlei nieuwe kunststromingen ontstonden zoals het Minimalisme had
zeker ook te maken met de opkomst van de fotografie. Dank zij de
Noord Amerikaanse Kodak en de uitvinding van het kleinbeeld negatief
kon al snel iedereen fotograferen. Foto's konden voortaan net zo goed
of beter de werkelijkheid weergeven als schilderijen, zo nodig ook
net zo romantisch, klassiek of academisch.
Het gevolg was
een nieuwe zoektocht bij schilders naar het wezen en de aard van de
aloude schilderkunst: wat is kleur, wat is licht en wat is ruimte?
Als een realistische weergave van persoon of landschap voortaan net
zo goed of nog beter op een foto kan worden vastgelegd, waartoe dient
de schilderkunst dan nog? Minimalisme maakt deel uit van die
zoektocht net als kubisme, expressionisme enz. Het resultaat was dat
de schilderkunst nieuwe wegen in sloeg waar het publiek tot op de dag
van vandaag vaak maar moeilijk of niet aan kan wennen. Vooral het
brede publiek blijft vasthouden aan het zichtbare en herkenbare.
Dat er
vervolgens een wisselwerking plaatsvindt tussen schilderkunst en
fotografie ligt voor de hand. Niet alleen worden schilders fotografen
of omgekeerd, maar schilders beginnen foto's te gebruiken als bron
van inspiratie. Dat gebeurt nu nog steeds zoals bijvoorbeeld het
geval is bij de eigentijdse Nederlandse -Zuid Afrikaanse schilder
Marleen Dumas en de Belgische schilder Luuc Tuymans. Maar er zijn
natuurlijk ook fotografen die zich laten inspireren door de
schilderkunst. Dat is dus ook het geval met “New Minimalism”.
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten