GEESTELIJKE GEZONDHEID

Ik vrees dat bij gebrek aan geestelijk onderhoud bij veel Nederlanders de geest in eenzelfde warboel geraakt als deze tweedehands boekhandel in een volkswijk van Marrakech, Marokko.

Bibliotheken worden massaal gesloten, weg bezuinigd door gemeentebesturen zo zag ik op het NOS journaal. Hoeveel sportvelden zouden er al weg bezuinigd zijn? Ik denk heel weinig vergeleken met bibliotheken en andere kunst en cultuur uitingen, want lichamelijke gezondheid staat in ons land veel hoger op de ladder dan geestelijk gezond. De spreuk gezonde geest in een gezond lichaam is al lang afgeschaft.

Lichamelijke gezondheid is uiteraard belangrijk maar zo langzamerhand is het alles overheersend geworden. Lichamelijke gezondheid is ontaard in een algemene strijd tegen ouder worden en de onvermijdelijk daarop volgende dood. Zozeer zelfs dat er al pseudo-wetenschappers of is wetenschappelijke kwakzalvers een beter woord, rondlopen die beweren dat er een moment komt dat we niet meer dood zullen gaan. Dood is dan een overwonnen ziekte, zo las ik laatst in een prestigieuse krant. Hoe kom je er op, dood een ziekte? Wat is geboorte dan, de aankondiging van een ziekte?

Als ik zulke wetenschappelijke verpakte onzin lees, vraag ik me wanhopig af of zulke mensen wel eens een minuutje hebben nagedacht over wat ze beweren? Ik betwijfel dat namelijk sterk. Ik vraag me dan ook af of zulke mensen nog wel eens onder gewone mensen verkeren en of ze wel eens ooit een gewoon boek over mensen hebben gelezen, bijvoorbeeld Don Quichote of Hamlet om maar twee van de vele zuilen te noemen waarop onze beschaving rust? Ik vrees van niet. Ik denk zelfs dat zulke wetenschappers niet geestelijk gezond zijn. Afgestudeerd, dat wel maar dat is iets heel anders dan geestelijk gezond zijn.

Ik weet het. Praten over iemands geestelijke gezondheid is in ons land not done. Over lichamelijke gezondheid mag je de hele dag zeuren: iemand is te dik of te dun, beweegt te weinig, eet ongezond en verkeerd en ga zo maar door. Rond lichamelijke gezondheid is een hele markt met bijbehorende industrie ontstaan. Er zijn centra voor lichamelijke fitness maar waar zijn de centra voor geestelijke fitness? Bibliotheken worden gesloten.

Lichamelijke gezondheid mag in alle vormen en maten getoetst worden, vooral in de sport. Dagelijks kunnen we uren op TV kijken naar sport en dan vooral wedstrijden waarin uitgemaakt wordt wie de beste is. Ongegeneerd worden uren, dagen, maanden, jaren vol gekletst over sportprestaties. Lichamelijke prestaties worden tot op de miliseconde en de millimeter gemeten en we krijgen er nooit genoeg van om vast te stellen wie de beste is.

Vergelijk dat eens met geestelijke prestaties. Schoolprestaties die tellen wel maar dan alleen maar in de mate dat ze bijdragen aan beroepsvorming. Voor de rest vermijden we het onderwerp geestelijke ontwikkeling zoveel mogelijk. Dat is privé en dat moet vooral zo blijven. Iemand vertellen dat hij zijn geestelijke ontwikkeling verwaarloosd, is een doodzonde. Iemand verwijten dat hij geen sporter is, niet kan voetballen of wat voor sport dan ook, is normaal. Sport moet, geestelijke ontwikkeling mag.

Het gevolg is een hele cultus rond sport en sportmensen, rond het lichaam en rond jong zijn want dat is de sportleeftijd bij uitstek. Wat daarna komt is treurigheid: ouder worden, verval ziekte en dood. Laatst nog koos een man voor zelfdoding omdat sport zijn enige levensvreugde was en aangezien zijn lichaam het liet afweten was het wat hem betreft mooi geweest. Hoe dat met zijn geestelijke ontwikkeling zat, weet ik niet maar in ieder geval vond hij in zijn geest geen levensvreugde meer. Dat lijkt me ernstig, heel ernstig maar leg dat maar eens uit aan politici. Die sluiten liever twee bibliotheken dan een sportveld. Zij kennen onze prioriteiten.