 |
| Men is in de media geneigd om het Coronaprotest af te doen als "Wappiegedrag". Ik ben bang dat dit een te eenvoudige verklaring is voor dit brede verschijnsel dat gevoed wordt door wantrouwen tegen den Haag en complottheorieën. Wie het gedrag van mensen bij wet wil reguleren moet beseffen dat niet iedereen daarvan gediend is en door veel mensen wordt beschouwd als een ondermijning van hun persoonlijke verantwoordelijkheid. Het wordt ervaren als een gebrek aan vertrouwen van de overheid in de eigen verantwoordelijkheid van de burger. |
Steeds vaker wordt aangedrongen op door de overheid aangestuurd gedrag teneinde de mensen gezond te laten leven. De burgers worden door maatregelen van overheidswege ontmoedigd om niet te roken, minder suikers te eten, minder vet te eten, meer te bewegen enz. Het zijn vooral experts en ervaringsdeskundigen die er bij de overheid op aandringen ons gedrag bij wet te regelen. Onlangs las ik in de Volkskrant een artikel waarin uit naam van de wetenschap opgeroepen wordt tot gezondheidsbetutteling door middel van wetgeving met de overheidsmaatregelen ter bestrijding van de Corona pandemie als voorbeeld.
Dat zulke voorstellen sluipenderwijs het vertrouwen in de politiek onder de burgers ondermijnt beseffen experts en politici ternauwernood. De protesten tegen de regeringsmaatregelen tijdens de Coronacrisis laten echter niks aan de verbeelding over. Daaruit blijkt dat een grote groep mensen het vertrouwen in de politiek heeft verloren en zelfs denkt dat er sprake is van een Haagse samenzwering om hun persoonlijke keuzevrijheid te ondermijnen of af te nemen.
In het klimaatdebat zien we eenzelfde ontwikkeling naar gedragsregulering om gedrag van mensen dat schadelijk zou zijn voor klimaat en duurzaamheid dwingend, d.w.z. via wetgeving te reguleren. Vooralsnog is daar geen sprake van en beperkt men zich tot aanmoediging door middel van belastingmaatregelen zoals de gesubsidieerde Tesla, zonnepanelen en isoleren van het huis. Klimaatbetutteling van overheidswege is in de toekomst echter niet ondenkbaar.
De vrees voor klimaatverandering zit bij sommige mensen zo diep dat ze geplaagd worden door schuldgevoelens. Ik las in het Financieel Dagblad dat een zekere Mats Duijndam al bijna twee jaar vegan eet, van het gas af is, geen auto heeft en zelden nieuwe kleding of spullen koopt maar dat hij nu na de beperkingen in Coronatijd verlangt naar verre vliegreizen. Hij twijfelt en vraagt zich af “Doen we dat hele jaar geen vlees eten teniet door tien uur in een vliegtuig te zitten?”
Het is een nieuw zondebesef dat aangewakkerd kan worden door politiek en milieubeweging. Sommigen spreken in dit geval van een klimaatkerk waar natuurrampen gezien worden als straf voor de begane milieuzonden. Hoe fanatieker een kerk hoe groter de vraag om dwingende voorschriften vanuit de overheid. De klimatologie als beginpunt van een klimaatkerk. Wie had dat kunnen denken?
PS. Vleesbetutteling wordt onderzocht door Den Haag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten