KLIMAATMODELLEN

Op deze grafiek zie je dat de voorspellingen van klimaatmodellen altijd hoger uitkomen dan de feitelijk gemeten gemiddelde mondiale temperaturen. Normaal gesproken zou dit tot scepsis over de modellen moeten leiden, maar in de wereld van de klimatologen is het verboden sceptisch te zijn. Daarvoor is de zaak te urgent.

"In deze grafiek wordt het gemiddelde van vijf verschillende op waarnemingen gebaseerde datasets (blauw) vergeleken met het gemiddelde van 36 klimaatmodellen die deelnemen aan het zesde IPCC Climate Model Intercomparison Project (CMIP6). De modellen komen gemiddeld tot een 43 procent snellere opwarming dan is waargenomen van 1979 tot 2022. Dat is de periode met de snelste stijging van de mondiale temperatuur en de antropogene uitstoot van broeikasgassen en komt ook overeen met de periode waarvoor satellietwaarnemingen beschikbaar zijn. Deze discrepantie tussen modellen en waarnemingen wordt zelden genoemd, ondanks het feit dat het (ruwweg) het gemiddelde van de modellen (of zelfs de meest extreme modellen) is dat wordt gebruikt om beleidsveranderingen in de VS en daarbuiten te promoten."

Sinds ik ben gaan lezen over klimaatveranderingen en klimaatcrisis, zijn naar mijn idee drie belangrijke vragen zo goed als onbeantwoord gebleven. Ik heb meer vragen maar deze drie vormen de kern van mijn scepsis.

Mijn eerste scepsis vloeit voort dat klimaatverandering normaal is terwijl de gehanteerde klimaatmodellen uitgaan van het tegendeel. Onveranderlijkheid van klimaat is het uitgangspunt bij klimaatmodellen, eenzelfde uitgangspunt dat we ook aantreffen bij ecologen. 

Maar verandering is normaal, onveranderlijkheid is abnormaal. De hele natuur van universum tot microkosmos verandert voortdurend als gevolg van natuurlijke verschijnselen en niet dus alleen als gevolg van menselijk ingrijpen. 

Klimaatexpert Roy Spencer, hoofdonderzoeker aan de universiteit van Alabama in Huntsville, zegt er het volgende over:

“Wat ook niet genoemd wordt bij het bespreken van klimaatmodellen is dat ze uitgaan van de veronderstelling dat er geen natuurlijke bronnen zijn van klimaatverandering op lange termijn. De modellen moeten worden ”getuned” om geen klimaatverandering te veroorzaken, en vervolgens wordt een menselijke invloed toegevoegd in de vorm van een zeer kleine, ruwweg 1 procent verandering in de mondiale energiebalans. De uit het model resulterende opwarming zou dan bewijzen dat de mens verantwoordelijk is, maar dat is duidelijk een cirkelredenering. Het betekent niet noodzakelijkerwijs dat de bewering fout is, alleen dat het gebaseerd is op geloof in aannames over het natuurlijke klimaatsysteem waarvan op basis van waarnemingen niet kan worden aangetoond dat ze waar zijn.”

Dat brengt mij op de tweede onbeantwoorde vraag. Hoe verhouden klimaatmodellen zich tot de feitelijke waarnemingen, metingen op aarde en in de ruimte?  Ook daarover lees ik zelden in de reguliere pers en media. Spencer, zelf een waarnemer, die sinds 1972 maandelijks een grafiek publiceert van satellietwaarnemingen in de troposfeer die je hier  kunt vinden, zegt er het volgende over.

“Klimaatmodellen produceren te veel opwarming in vergelijking met waarnemingen van de afgelopen vijftig jaar, de periode waarin de opwarming en de toename van CO2 in de atmosfeer het snelst verliepen. De discrepantie varieert van meer dan 40 procent voor de mondiale oppervlaktetemperatuur van de lucht, ongeveer 50 procent voor de mondiale lagere atmosfeertemperaturen en zelfs een factor twee tot drie voor de Verenigde Staten in de zomer. Deze discrepantie wordt nooit genoemd wanneer diezelfde modellen worden gebruikt als basis voor beleidsbeslissingen.”

Tot slot de derde kwestie die van de mate van onzekerheid die nu eenmaal geldt voor alles wat me op basis van modellen berekenen. Kijk maar naar voorspellingen op basis van economische modellen of peilingen. Het gedrag van mensen is waarschijnlijk even onvoorspelbaar als het klimaat.

“Tot slot zullen mogelijke chaotische interne variaties altijd leiden tot onzekerheid in zowel de voorspellingen van de opwarming van de aarde als de verklaring van veranderingen in het verleden. Gezien deze onzekerheden moeten beleidsmakers voorzichtig te werk gaan en zich niet laten beïnvloeden door overdreven beweringen op basis van aantoonbaar gebrekkige klimaatmodellen.”

Op grond van het voorgaande zouden wetenschappers en beleidsmakers prudenter moeten zijn in hun maatregelen en veel minder op de alarmistische trom van een mogelijke klimaatcrisis moeten slaan.