dinsdag 11 oktober 2016

DE SCHEPPING VAN DE SUPERMENS


Waar gaat de mens heen? Een quasi wetenschappelijk antwoord * op deze vraag lees ik in een interessante verhandeling over het boek ‘Homo Deus, a brief history of tomorrow’ van Hariri door NRC journalist Spiering.

De homo deus, de godmens, uit Harari’s titel, vormt een van de belangrijkste gevaren, en daarmee komen we op de tweede boodschap van Harari’s boek. Voortgedreven door humanistische idealen zullen genetica, biotechnologie en informatica onherroepelijk aan de mens gaan knutselen. Op de een of andere manier zal er dan een supermens ontstaan: een sterke, extreem lang levende, hyperintelligente godmens dus, al dan niet met een directe uplink naar een krachtige computer. Dat zal een scheiding in supermensen en gewone mensen creëren; de principiële gelijkheid die aan de basis van het humanisme staat, zal verlaten moeten worden. Mensenrechten zullen worden aangepast. (lees: Fascinerend boek hoe wij allemaal in illusies leven

Het klinkt allemaal onwaarschijnlijk maar toch ken ik iemand van TV die met deze ontwikkeling rekening houdt. Hij denkt zelfs dat hij de supermens nog tijdens zijn leven zal meemaken zoals hij ook rekening houdt met de mogelijkheid dat hij nog eens een buitenaardse wezens zal ontmoeten. Bang voor deze ontwikkeling is hij niet want hij beschouwt zich nu al als een supermens en dat zal alleen nog maar meer super worden met hulp van krachtige computers waaraan straks zijn geest gekoppeld kan worden. Ik bedoel Doctor Sheldon Cooper (BS, MS, MA, PhD, Sc, D) in de Noord Amerikaanse TV comic serie “The Big Bang Theory”.


Wat Hariri schrijft, weet de geniale Sheldon (hij is ervan overtuigd dat hij de Nobelprijs voor fysica gaat krijgen) al lang. Hij heeft de God van zijn moeder al in zijn jeugd ontmaskerd en het nieuws van Hariri dat “ook de menselijke verbeelding zal worden ontmaskerd als het product van biochemische processen en berekeningen” is voor Sheldon oude koek. Hij leeft er zelfs al naar, al moet hij helaas af en toe wel rekening houden met zijn medemensen. 

Als een echte techneut of is het vakidioot, vindt Sheldon dat computers betrouwbaarder en dus beter zijn dan mensen. Daarom houdt hij de mensen het liefst op afstand, al kan hij ook weer niet helemaal zonder. Niet teveel intimiteiten, zelfs niet met zijn vaste vriendin Amy. Vrouwen zijn trouwens als gevoelswezens sowieso onbetrouwbaar. Voor Sheldon is het gedoe van zijn kamergenoot Leonard Hofstadter met hun blonde buurmeisje Penny, een grote ergernis. Hij probeert dan ook van alles om Penny buiten hun deur te houden, wat natuurlijk niet lukt. Zijn wetenschappelijke nerds-vrienden houden namelijk wel van vrouwen. Ze zijn  er zelfs wanhopig naar op zoek. De verkeerde prioriteit vindt Sheldon want dat gaat ten koste van wetenschap.

De hoofdrolspelers in de TV serie 'Big Bang Theory' van links naar rechts:
Ray, Leonard, Howard, Amy, Sheldon, Bernadette en het buurmeisje Penny.

Sheldon’s brein heeft geen radar voor menselijke gevoelens en alles wat daar bij hoort zoals liefde, warmte en romantiek. In zijn wereld van functionaliteit en logica past geen ironie, sarcasme, dubbel spel spelen of liegen, ook niet om bestwil zoals zijn Christelijke moeder hem leerde. Zijn brein reageert alleen op wiskundige input waarin alles eenduidig en logisch is. 

Menselijke gevoelens zaaien in deze wiskundige orde alleen maar onrust en verwarring en moeten dus vermeden worden of onder controle door middel van heldere afspraken (contracten zoals met zijn huisgenoot Leonard). Zijn hoop is dan ook dat de toekomst die Hariri ons met zijn vooruitziende quasi-wetenschappelijke blik voorspelt, zo snel mogelijk begint. Als dat kan met hulp van buitenaardse wezens des te beter.


*Quasi wetenschappelijk omdat ondanks allerlei al dan niet statistische trucjes de toekomst van mens en samenleving onvoorspelbaar  blijft en dat is maar goed ook.

Voor de liefhebbers onderstaand fragment waarin zijn vriendin Amy probeert Sheldon af te helpen van zijn "dwangmatige  afsluiting neurose".

  

1 opmerking: