MEXICAANSE VERTELLINGEN 38. ROSA VERLAAT HAAR ZOON

Maria melkt samen met haar zus Isabelle 's morgens de enige koe die het gezin heeft.

Diego gaat op zoek naar twee paarden in het dorp, een voor hem en een voor Sara. Gelukkig zijn er genoeg paarden in het dorp. Rosa kan bij hem voorop zitten net als toen bij Efraïm met dit verschil dat ze  toen van huis wegliep en nu terugkomt. Op aanwijzing van Rosa volgen ze de soms heel smalle en gevaarlijke steile bergpaden. Na twee uur rijden, komen ze bij de hut van de vrouw waar Rosa haar kleine Adam aan heeft toevertrouwd. 

De vrouw staat in de deuropening als worden ze verwacht. Ze heeft ze aan horen komen. Ze gaat de rokerige hut binnen en haalt het kind gewikkeld in lappen en dekentjes en geeft het aan Rosa. Na een korte groet rijden ze verder naar de verlaten hut van Rosa. Alleen al de aanblik van de verlaten en vervallen hut doet het hart van Diego bloeden. Wat hebben Efraïm en Rosa zich in hun onstuimige liefde aangedaan? 

Geholpen door Sara, die van haar paard is gesprongen, stapt ze met haar kind van het paard. Sara neemt voorzichtig en teder het kind van haar over. Rosa gaat naar binnen om wat povere spullen bij elkaar te zoeken. Zo rijden ze terug naar het dorp, elk verzonken in zijn eigen gedachten.

Zoals verwacht zijn hun ouders stomverbaasd als ze het gezelschap het erf op zien rijden. Voorop bij Diego zien ze Rosa met een kind in haar armen en daarachter een voor hen nog onbekende vrouw. Wat de komst van het gezelschap ook mag betekenen, de vreugde bij het weerzien van Rosa is groot. Doña Maria neemt meteen het kind van Rosa over en vraagt hoe het heet. Ze verandert in een oogwenk van een blijde moeder in een bezorgde oma. 

Er volgen geen verwijten, precies zoals Diego al gedacht had. Waarom ook, je bent altijd blij je eigen vlees en bloed terug te zien. Al die tijd hebben ze de angst gehad hun dochter nooit meer terug te zien. Nu ze terug is, zijn ze blij ook al heeft ze ondoordacht en dom gehandeld. 

Ze hopen dat ze niet al teveel geleden heeft, Niet alleen fysiek, ze ziet er slecht uit, maar vooral haar hart en ziel. Die zullen veel geleden hebben onder het onstuimige liefdesavontuur. De vraag is of het nog ooit weer goed zal komen. Maar dat is voor later. Nu moeten eerst wat zaken geregeld worden. Alles op zijn tijd. 

Ze vragen aan Diego hoe hij Rosa heeft gevonden? Hij heeft haar niet gevonden. Rosa heeft hem als bij toeval gevonden. Dat is een groot geluk geweest. Hij heeft Rosa kunnen overtuigen terug naar huis te komen. Dat was moeilijk want Rosa schaamt zich voor haar gedrag, over haar mislukte liefde en haar zoon Adam. 

Bij het horen van het hele verhaal verzucht Doña Maria herhaaldelijk waarom Rosa haar niet verteld heeft over de zwangerschap. Ze is altijd een strenge maar liefdevolle moeder voor haar geweest. Ze zou Adam hebben gekregen in een liefdevolle omgeving in plaats een van door God en alleman verlaten hut daarginder ver in de bergen.  Maar Doña Maria beseft maar al te goed dat het geen zin heeft om daar lang bij stil te staan. Het leven gaat zoals het gaat en daar helpt geen lieve moedertje aan. 

Rosa is met haar zoon Adam meer dan welkom is. Ze kan blijven zolang ze wil, wat hen betreft voor altijd.  De ontvangst doet Rosa goed. Ze lijkt zelfs een beetje opgelucht. Maar dan blijkt de volgende dag dat Rosa het huis verlaten heeft. Adam heeft ze achtergelaten.  Die ligt in alle onschuld nog te slapen in het grote bed alsof er niks gebeurd is. Hij heeft geen weet van het drama, dat zijn moeder hem verlaten heeft.