 |
| Greenpeace an andere milieu organisaties brengen het stikstofprobleem voortdurend onder de aandacht als een crisis, een crisis die onze natuur bedreigt. In de praktijk valt het allemaal mee. Wie door natuurgebieden wandelt en fiets ziet de natuur nauwelijks veranderen. De veronderstelde crisis is gebaseerd op de achteruitgang van ecosystemen maar een ecosysteem is een constructie, een model waar de natuur zich nooit al zal houden. Beter is het om Nederland te zien als een verstedelijkt gebied waarin natuurgebieden parken zijn die onderhoud en aandacht vereisen . Volgens het CBS doen we dat nog altijd goed. |
Er zijn twee kampen rond stikstof, afhankelijk van wat je het belangrijkste vindt en waar je werkt en woont. Zij die werken met en wonen in de natuur zoals boeren en zij die zich ontspannen in de natuur voornamelijk stadslui. De eersten zijn de rekkelijken, de tweeden de preciezen.
De rekkelijken zien ook milieu en gif problemen maar zoeken naar praktische oplossingen. De stikstofnorm is door de politiek vastgelegd ter bevordering van het herstel van de natuur, een zo op het oog redelijk idee maar moeilijk in de praktijk te brengen. Het hangt er maar van af waar je heen wil en hoe belangrijk je natuur vindt.
“Over en hoe, wat en waarom van natuurherstel is veel discussie. Sommigen bepleiten actief menselijk beheer zoals het verwijderen van exoten, terwijl anderen een minimum aan menselijk ingrijpen voorstaan. Niet iedereen is ervan overtuigd dat natuurherstel de grote investeringen waard zijn, anderen twijfelen aan de effectiviteit. Daarnaast wordt wel gesteld dat het moeilijk is om een vast referentiepunt te hanteren omdat ecosystemen zich nu eenmaal ontwikkelen, zeker in een tijd van klimaatverandering.” (Natuurherstel)
Wie een fiets herstelt weet wat hij moet doen zodat je er weer me kunt fietsen. Maar natuur is geen fiets. Hoe weet je wanneer de natuur is herstelt en welke natuur? Er zijn mensen die terug willen naar de natuur van voor 1800 maar dat is onzin. Sindsdien is de Nederlandse bevolking toegenomen van 2 miljoen tot 18 miljoen, 9 keer zoveel! Wie de natuur wil terug brengen naar 1800 moet beginnen met 16 miljoen Nederlanders elders te vestigen.
De natuurliefde heeft tot een krankzinnige stikstofnorm geleid. Dat zeg ik niet, maar Simon Rozendaal, een gerespecteerd chemicus en columnist.
Pakweg de drol van een grauwe gans. Zo weinig stikstof (0,07 gram per hectare per jaar) mogen bedrijven deponeren bij natuurgebieden. In Duitsland is dat 300 gram, in Denemarken 700. Onze norm is ruim 4.000 keer zo streng als die in Duitsland en 10.000 keer de Deense, voorwaar toch geen bananenlanden. Neem Rottumerplaat. Op dat eiland in de Waddenzee woont geen hond. Er zijn geen Hoogovens, er is geen auto, geen boer. Toch overschrijdt Rottumerplaat de stikstofnorm. Dat toont aan dat er iets niet deugt. Nou zijn wel meer normen raar in Nederland (PFAS, pesticiden), maar de stikstofnormen zijn meer dan raar. Ze zijn – sorry, er is geen beter woord voor – krankzinnig.
Staat onze natuur er slecht voor zoals Greenpeace en de rechter beweren? Volgens het CBS niet. De biodiversiteit is sinds 1990 met 13% gestegen ondanks dat we een van de dichtst bevolkte landen van Europa zijn.
En dan nog dit. Al die stikstofallergische plantjes komen in heel Europa voor waarom moeten die dan ook persé in ons land voorkomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten