ROODKAPJE VAN MARLEEN DUMAS

 

Marleen Dumas, Roodkapje, olieverf op doek, 1991. Bonnefantenmuseum te Maastricht.

 Geen lieve maar een boze Roodkapje.

Soms zegt de tekst van een museum curator bij een schilderij ook wat over hem in plaats van over het schilderij. Volgens het bordje bij het schilderij Roodkapje van Marleen Dumas is Roodkapje een moralistisch verhaal. Dat is kort door de bocht. Volgens mij is het een complex griezelverhaal over de werkelijkheid met als belangrijkste thema onschuld en schuld.

De wereld ziet er prachtig en mooi uit als Roodkapje met haar mandje voor oma door het bos loopt op weg naar diezelfde oma. Wat is er onschuldiger dan een boswandeling en dan ook nog naar Oma? Oma is een beetje ziekjes en daarom heeft Roodkapje van haar lieve moeder een maandje met gezond lekkers meegekregen.

Op slag verandert de wereld in een grote ellende zodra Roodkapje na haar gezellige boswandeling bij oma binnenstapt. Zij weet het nog niet maar wij vermoeden wel wat want een mooie wereld duurt nooit lang. Dat maakt het griezelig en spannend tegelijk. Na enige misleidend over en weer gepraat die de spanning verhoogt, blijkt Oma te zijn opgegeten door de wolf die in bed oma ligt te spelen. Wat gebeuren moet, gebeurt, Roodkapje verdwijnt in de muil van de wolf.

Dat is les een van het verhaal. De wereld is niet onschuldig. Er kan van het ene moment op het andere iets gebeuren wat je gezellige wereldje op z’n kop zet. Op wie moet je dan boos worden? 

Moet Roodkapje op de wolf boos worden? Dat is zinloos want die doet alleen maar wat zijn aard hem ingeeft. Een wolf is per definitie onschuldig want hij weet niet wat hij doet. Zie de door wolven gedode schapen in Nederland.

Les twee. Geloof iemand nooit alleen maar om zijn mooie ogen of glimlach. Daar kan van alles achter zitten. In dit geval een wolf maar dan is het te laat. De wolf slaat toe en weg ben je.

Les drie. Onschuld duurt nooit lang. Zo loop je als vrolijk jong deerntje door het bos, zo zit je in de buik van de wolf. Je kunt zo maar tegen grens overschrijdend gedrag aanlopen waar niks aan te doen is totdat misschien de boswachter je komt helpen. 

Wat zou Marleen Dumas dan bedoeld met haar portret van een boze Roodkapje? Boos op de wereld, op de wolf of op de boswachter die er eerder had moeten zijn?