46. MEXICAANSE VERTELLINGEN. DE FLIRT

 

Ze bekent Diego dat ze om de pijnen -fysiek en geestelijk - te kunnen verdragen, ze veel medicijnen gebruikt. Ze beseft dat ze verslaafd is geraakt aan de medicijnen maar wat wil je? Ze kan leven met haar lot, maar pijn verdragen is en blijft moeilijk. Ze vreest dan ook dat voor haar geen normaal leven is weggelegd, dus dan maar een intens leven. Er is geen tijd voor een normaal leven.

Nu pas beseft Diego dat hij altijd al een zwak voor haar heeft gehad. Hij voelt van meet af aan haar eenzaamheid aan die versterkt wordt door haar manke been als gevolg van polio. Dat wekt medelijden op maar hij voelt meer dan dat, misschien wel zielsverwantschap ondanks het leeftijdsverschil. Wat hij ronduit bewondert was haar sterke karakter, ze heeft zo een sterke wil dat ze over haar ziekte en gebreken heen kan stappen.

Misschien vergist hij zich maar hij heeft toch sterk de indruk dat Frida, terwijl ze over haar leven met al zijn ups en downs vertelt, met hem zit te flirten. Dat is nieuw en verrast hem. Anderzijds kan hij maar al te goed begrijpen dat haar eenzame ziel verlangt naar gezelschap en misschien wel verlossing.

Waarom zou je met een gebroken lichaam en een sterke geest geen liefde kunnen voelen, denkt Diego. Misschien juist wel intenser en sterker dan in normale gevallen als zulke normale gevallen bestaan. Toch voel hij zich ongemakkelijk. Misschien omdat hij ouder is, of omdat hij al een lief heeft en daarom niet goed weet hoe hij moet reageren.

Zijn liefde voor Sara is groot. Hij mist haar rustige ziel naast zijn ongedurigheid, zijn niet aflatende zwerftocht door het leven. Sara is de zin van zijn leven geworden. Sinds hij in Chiapas is, zijn ze gescheiden maar dat heeft geen invloed op zijn liefde. Die draagt hij bij zich, in zijn hart. Hoeveel hij ook voelt voor Frida, hij kan en wil zijn liefde voor Sara niet verraden. Ontrouw zou verraad zijn aan hemzelf.

Frida voelt de tweestrijd in het hart van Diego en besluit hem gerust te laten, althans voorlopig. Ze wil hem de tijd gunnen maar ze is ook vastbesloten, nu ze hem gevonden heeft, niet zo maar meer los te laten. Ze wil Diego tot de hare maken al moet ze daarvoor hemel en aarde voor op stelten zetten en de schande van heel burgerlijk Mexico over zich heen krijgen. Ze heeft geen tijd voor uitstel. 

Diego op zijn beurt voelt dat het haar ernst is, dat ze zich aan hem wil overgeven. Hij beseft dat hij voor een keuze komt te staan die hij niet wil en toch zal komen. Het lot heeft Frida op zijn pad gestuurd en hij zal er mee moeten leven, linksom of rechtsom. Frida laat zich niet wegsturen, dat beseft hij ook.

Frida besluit een einde aan het gesprek te maken. Uiteindelijk hebben haar gevoelens haar ook overrompeld, veel meer dan ze dacht. Ze heeft tijd nodig om tot zichzelf te komen. Ze moet de gevoelens in haar hart wegen. Ze wil Diego kost wat kost, maar ze wil ook niet zijn leven kapot maken. Dat is het dilemma van de liefde. Je hebt er een zorg bij.

Ze vraagt zich nu al af of ze hem als vrouw genoeg te bieden heeft. Kinderen in ieder geval niet. Ze weet niet of hij die wel zou willen. Als hij ze wil dan zal ze hem niet beletten die te krijgen bij een andere vrouw. Waarom niet? Ze heeft geen tijd om sinecures te hebben of allerlei muizenissen in haar hoofd te halen. Ze moet voluit leven en liefhebben.