De nervositeit rond de oorlog in Oekraïne neemt de laatste tijd danig toe. Dat komt op de eerste plaats omdat Oekraïne van een gedoodverfde uitdager van Rusland en zelfs tot op zekere hoogte overwinnaar, een verliezer driegt te worden.
Wat gebeuren moest dat is gebeurd. Rusland heeft zich na veel mislukkingen, falende operaties en zelfs een bijna militaire staatsgreep richting Moskou, herpakt. De inname van Adiivka heeft hem en zijn legerleiding weer vertrouwen gegeven dat hij Oekraïne onder zijn duim kan krijgen.
Daarvoor is een heel lange, zo niet jarenlange oorlog nodig want tot nu toe heeft Rusland niet meer dan 15% van het grondgebied van Oekraïne veroverd waarvan de Krim de belangrijkste oorlogsbuit is. Het is Rusland niet gelukt om overwicht te krijgen in de Zwarte Zee en aldus de graanexport over de Zwarte Zee af te snijden, integendeel het heeft zijn vloot terug moeten trekken.
In de lucht heeft Rusland ondanks het enorme achterland en het grote aantal vliegtuigen ook geen daadwerkelijk overwicht kunnen veroveren. Het enige wat Rusland effectief kan is het land met burgers en al permanent met raketten bestoken en het zo langzaam in puin leggen.
Met de dood van oppositieleider Navalny, een moord in slow motion, heeft hij de oppositie in eigen land een doodsklap gegeven, althans voorlopig dan toch. Wat de toekomst gaat brengen is afwachten. De opstand van de soldatenmoeders en vrouwen kan tot een nieuw soort oppositie kunnen leiden, een die moeilijk is om uit te schakelen maar ook slechts moeizaam op gang komt.
Dat Putjinski de verkiezingen tussen 15 en 17 maart op Stalinistische wijze gaat winnen, ligt voor de hand. De vraag is echter hoe hij ze gaat winnen. Wat gebeurt er op die dagen? Wat zijn de plannen van de oppositie en hoe laten de soldaten moeders en vrouwen zich gelden? Zal de oppositie van zich laten horen door bijvoorbeeld massaal om klokslag 12 uur te gaan stemmen waartoe Navalny heeft opgeroepen?
Voeg aan dit alles toe dat Trump mogelijk president Biden gaat opvolgen en het scenario wordt nog onvoorspelbaarder. Trump zijn invloed als mogelijk presidentskandidaat van de Republikeinen laat zich nu al gelden. Hij is de man die het steunpakket aan Oekraïne weet tegen te houden. Geen wonder dat Europa bloednerveus begint te worden.
De Europeanen ontdekken nu hoe groot het gevaar is van Rusland en zoeken naar een uitweg. Natuurlijk zijn het de Fransen die menen de leiding te moeten nemen met het proefballonnetje dat indien nodig troepen naar Oekraïne gestuurd zullen worden.
Voorlopig leidt de aankondiging van Macron tot meer onenigheid onder de Europeanen. Dat moet vermakelijk zijn voor Putjinski die de boel extra opjut door wederom zijn nucleaire dreiging uit de kast te halen. Hoe je het ook wendt of keert Europa zit samen met Oekraïne zwaar in de nesten.
Zoals de weduwe Julia Navalnya in het Europees parlement zei, het wordt tijd om niet langer saai te zijn maar met fantasie aan de slag te gaan. De hamvraag is hoe je van het verdeelde Europa een mogendheid met slagkracht maakt zonder dat Brussel een soort Washington DC is? De EU is nu eenmaal geen Verenigde Staten van Europa, het is en blijft een bondgenootschap van soevereine staten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten