BEATLE FOTO MANIA: LONDEN

Een intiem portret van Jane Asher, een vriendin van Paul. De foto lijkt slecht gekadreerd maar dit is niet zo. In het boek is de foto afgedrukt over 2 bladzijden. Ik heb  de helft gescand en hier afgedrukt.

  

“Londen gaf me ontzettend veel nieuwe ervaringen en het was onvermijdelijk dat die in sommige gevallen doorsijpelden in mijn foto’s en songs. ik nam alles in me op , als een spons, vooral ook omdat het allemaal zo anders was dan waar ik was opgegroeid.” (blz. 72 in fotoboek ‘Paul McCarney 1964’, Nederlandse uitgave van het Spectrum 2023.)

De vier Beatles verhuisden naar een ongemeubileerd appartement in een goede wijk. McCartney was er niet blij mee. Het voelde niet aan als een thuis. Gelukkig mocht hij inwonen bij de ouders van zijn vriendin Jane Asher. Daar kon hij schrijven en componeren.

Samen in de kleedkamer. We zien John, George en Ringo.

Over zijn foto’s in Londen (24 december -12 januari 1964) vertelt hij het volgende: “Terugkijkend kan ik zien dat fotografie belangrijker voor me werd en een grotere rol ging spelen in mijn leven.”

Ook mooi om te lezen is hoe hij zichzelf leert kijken als fotograaf. Hij leert zich aan om goed te kadreren alvorens de foto te maken zodat hij zijn foto’s maar zelden hoeft bij te snijden. Ik denk dat elke goede fotograaf daar naar streeft.

Bij deze foto vermeldt Paul dat ze af en toe fans toelieten in hun kleedkamer. De afwachtende gezichten en houding van Ringo en John zijn treffend in beeld gebracht.

“Als je vertrouwt op je vermogen om een shot te componeren in de zoeker van je camera, hoef je later niet bij te snijden. Je moet altijd alert zijn op dat goede shot. .. het is belangrijk om daar een instinct voor te hebben. Anders duurt het te lang en is het moment voorbij."

Londen was een belangrijk jaar voor de band. Het was de bevestiging van hun succes. Half Engeland kende hun songs van de hitparade en had ze op de televisie gezien. 

 Je verwacht een lollige George Harrison onder de twee hoeden maar hij is of speelt dodelijke ernst. Paul noteert dat de groep veel gevoel voor humor had, speels was en flink kon lachen. Volgens hem is dat hun redding geweest.

Toch had McCartney het gevoel dat het binnenkort allemaal wel eens afgelopen kon zijn. Daarom maakte hij portretten van de mensen om hen heen, ook de artiesten waar ze mee optraden. Hij fotografeerde om niet te vergeten. Vele van die artiesten om hem heen zijn intussen wel vergeten.