De ene krant brengt meer onheil dan de andere. De gewone-mensen- krant De Telegraaf is het voorbeeld van een krant waar onheil, sensatie, vermaak en goed nieuws in balans worden gehouden zodat verschillende gevoelens een plaats krijgen. Vooral vermaak houdt het leven draaglijk. De Telegraaf dient het nieuws op als een snelle hap. Je weet wat er ongeveer in de wereld aan de gang is en dat is genoeg om dagelijks je positie te bepalen in het spel der krachten die de wereld beheersen.
Tegenover De Telegraaf staat de landelijke onheilskrant Trouw. Het is een door en door Hollandse krant vol kommer en kwel. Je moet over een sterke geestelijke maag beschikken om enige reserve aan optimisme of levensgeluk te houden wil je deze krant kunnen doorstaan. Voor een cultuur-katholiek als ik is het een teveel aan onheil. Er is te weinig mildheid, te weinig vergevingsgezindheid en teveel schuld. Trouw is schaars met het geven van kleuren die het leven draaglijk maken.
Als ik de voormalige katholieke Volkskrant lees, heb ik het gevoel een Linkse Telegraaf te lezen, gemakkelijk en vlot leesbaar met een zekere balans tussen rechts onheil en linkse verlossing. Het Rechtse Onheil is uiteraard verontrustend. De Linkse Verlossing daarentegen een kwestie van geloof. De wereld moet veranderen. Aangezien dat maar niet lukt, worstelt de krant met sarcasme, ironie en bitterheid. Ik mis er de mildheid, de zelf relativering, de vergeving en de gemoedelijke verlossing van "we zijn allemaal maar mensen"
Mijn lijfkrant was en is nog altijd NRC Handelsblad ook al is die de afgelopen decennia veranderd en helaas niet ten goede. Misschien heeft dat te maken met mijn ouder worden. De ervaring heeft me geleerd dat de wereld maar moeizaam veranderd en ondanks alle inspanningen niet echt verbetert.
Vroeger was de NRC een krant met wat ik voor het gemak geobjectiveerd nieuws noem. Dat werd begeleid door weloverwogen opinies waarin rekening gehouden werd met die moeizaamheid van de veranderingen in de wereld. Tegenwoordig neigt de krant naar activisme ter verbetering van de wereld.
Intussen zitten alle kranten noodgedwongen in een concurrentieslag met internet want daarop gaat het nieuws als een vuurtje rond. Betrouwbaar of niet, voor veel mensen zijn internet opinies, nieuwspagina’s en alternatieve meningen op internet de belangrijkste informatiebron geworden. Tot overmaat van ramp ook nog gratis. Wat kun je daar als krant tegenover zetten? Niet zoveel behalve dan zoveel mogelijk aansluiting zoeken bij lezers die nog wel willen betalen, niet voor nieuws maar voor een mening.
Daarom veranderen alle kranten in actie en meningen-kranten. Meningen en actie die passen bij hun lezerspubliek met af en toe de intellectuele prik van een andere mening, om op zijn minst de schijn van brede oriëntatie op te houden. Geen te grote prik want dan loopt de betalende lezer weg en dan ben je nog verder van huis. Gaan de kranten dit overleven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten