HET HOLOCAUST-MAHNMAL IN BERLIJN

Berlijn, 27 september 2013 (foto Petrus) 

Wat moet ik denken van 2 vriendinnen die een zelfportret maken op het Holocaust monument? Voor mij is het een plek om stil te staan bij de grootste industrieel georganiseerde massamoord in de geschiedenis van de mens. Ik zie het als een groot grafveld. Elke betonblok -2711 stuks – is een graf, een symbolisch massagraf en je gaat niet zo maar op het graf zitten. Daar hou je eerbiedig afstand van. Maar waarom eigenlijk? In Mexico eten en drinken hele gezinnen tijdens Allerzielen een hele nacht op het graf van hun ouders. Zo houden zij geestelijk contact met hun ouders en bedanken ze hen voor het leven dat ze van hen gekregen hebben. Zoiets bestaat bij ons niet. Een graf vinden we ook al niet meer nodig. Naar het schijnt is dat niet goed voor het milieu. Bovendien is het wetenschappelijk gezien flauwekul. De geest sterft met het lichaam dus waar hebben we het over?

Net als de twee vriendinnen maak ook ik foto's van het Denkmal. Maar dat lukt niet. Ik wil het sinistere van de dood van de miljoenen Joden met hulp van het Denkmal in beeld brengen maar dat gaat niet. De ondergaande zon maakt alles melancholisch maar niet sinister. Voor de twee vriendinnen is dat allemaal blijkbaar geen punt. Ze maken een gezellige foto van hun tweetjes in Berlijn. Inderdaad, het leven gaat verder. Herinneringen vervagen en gaan verloren.

Het Holocaust-Mahnmal (echte naam: Denkmal für die ermordeten Juden Europas) in Berlijn is een monument ter herdenking van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bestaat uit 2711 betonblokken variërend in hoogte van 20 cm tot 4,5 meter met een tussenruimte van 95 cm. Onder het veld met de blokken is een expositieruimte ingericht. De Amerikaanse architect Peter Eisenman heeft het monument ontworpen. Het veld met de golvende blokken roept volgens hem een gevoel van desoriëntatie en isolement op en is symbolisch voor de ervaringen van de Joodse bevolking tijdens het nazibewind.

Motto van het monument is een tekst van de Italiaanse schrijver Primo Levi, zelf overlevende van het vernietigingskamp Auschwitz: 'Het is gebeurd, en daarom kan het weer gebeuren. Dat is de kern van wat wij te zeggen hebben.'

De betonblokken zijn bespoten (gecoat) met een speciale chemische laag waardoor graffiti makkelijk te verwijderen is. Producent van de anti-graffitilaag is het farmaceutische bedrijf Degussa, tijdens de Holocaust mede-eigenaar van het bedrijf dat Zyklon B produceerde voor het Derde Rijk. De bouw van het Holocaust-Mahnmal werd door dit oude nieuws even onderbroken, maar na een onderzoek werd besloten dat het bedrijf voldoende afstand had genomen van zijn verleden.

Het monument werd op 10 mei 2005 ingewijd.

Wikipedia.