KLASSIEKE VERZORGINGSSTAAT

Een digitaal fantasieke van Petrus

Dat uitgerekend de PvdA de partij moet zijn die officieel het einde van de klassieke verzorgingsstaat aankondigt (mooi die toevoeging van 'klassiek', daarmee wordt de verzorgingsstaat al meteen bij de oudheid bijgezet) om daarvoor in de plaats een Christen Democratische getinte participatiesamenleving aan te kondigen. Daarmee valt de PvdA eerst in haar eigen zwaard en dan ook nog eens in dat van het CDA dat al onder Balkenende reclame maakte voor de participatiesamenleving. Immers, meer dan welke partij ook heeft de PvdA het geloof in de verzorgingsstaat verspreid en mee helpen opbouwen. De PvdA is nu van dat geloof afgevallen maar haar kiezers nog niet, dus die vluchten nu massaal naar partijen die dat geloof in de verzorgingsstaat nog wel verkondigen, dat wil zeggen de SP en de PVV.

Het geloof van de SP in de verzorgingsstaat is normaal voor een socialistische partij. In tegenstelling tot de PvdA die voor meer socialisme terugdeinst, kiest de SP juist voor meer socialisme als antwoord op de economische crisis met zijn staatsschuld en werkloosheid. Voor de SP moet Den Haag zijn greep op de samenleving verhogen, liefst tot in elke hoek van de samenleving. De SP blijft trouw aan het ideaal dat staat en samenleving dienen samen te vallen. De PvdA ziet dat niet (meer) zitten. Die wil zich beperken tot een beetje nivelleren hier en daar. Een socialistische staat is voor de PvdA geen optie meer.

Dat zal de gemiddelde kiezer worst wezen. Die wil houden wat hij heeft en dat is een verzorgingsstaat. Geert Wilders snapt dat en speelt daar op in. Wilders heeft weliswaar geen politieke visie op de Nederlandse staat en de samenleving maar wel een scherpe neus voor politieke macht. Wilders is een opportunist die de kiezer belooft wat hij wil horen en dat is behoud van de verzorgingsstaat. Het recept daarvoor is bij Wilders eenvoudig. Terug naar vroeger dus weg met Europa en het hebberige Brussel, weg met de vreemdelingen en terug naar de gulden. De PVV wijst naar het verleden als oplossing voor de crisis.

De SP wijst naar de toekomst als oplossing van de crisis. Via de weg van behoud van de verzorgingsstaat als het voorportaal naar de echte socialistische staat waar we ooit van alle zorgen bevrijd zullen zijn: 's Morgens werken, 's middags doen waar je zin in hebt en 's avonds ook. Zoiets dan toch. Tussendoor verzorgen we van staatswege de zieken en gewonden, de ouderen en gehandicapten, de werklozen en de minst bedeelden. De ideale samenleving waarin solidariteit van allen met allen van staatswege wordt geregeld vanuit het bedelingscentrum Den Haag.

Maar wat is dan de participatiemaatschappij die PvdA en VVD samen per troonrede afkondigen? Geen mens die het weet. Als cynische burgers en media beginnen we er daarom maar mee te spotten. Ja, ik moet zeker mijn oudjes in huis nemen, luiers gaan verwisselen in het bejaardenhuis, bij zieken waken, soep gaan koken voor mijn buren en thuis blijven om zelf voor de kinderen te zorgen? Daar beginnen we dus mooi net aan. Daar hebben we namelijk geen tijd meer voor. Er moet carrière gemaakt worden, geld verdiend voor huis, tuin en auto enz., op vakantie gegaan worden, verre reizen gemaakt, boeiende mensen ontmoeten enz. enz. Die verbouwing van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving gaat nog veel pijn en moeite kosten. Als dat maar geen puinhoop wordt.