CLASSIC CARS OP CUBA

Havana, 2008 (foto Petrus)

De klassieke Amerikaanse auto's die op Cuba rond rijden zijn een toeristische attractie. Auto's die je anders alleen maar in een film kunt zien en op oude foto's, rijden op Cuba en dan vooral in Havana, nog rond alsaf we nog in de jaren vijftig zijn. Zo wordt een nadeel alsnog omgebogen in een voordeel. Immers dat er nog zoveel klassieke Amerikaanse auto's rond rijden is pure noodzaak voor hun eigenaars.

Havanna, 2008 (Petrus)

In Cuba is het namelijk zo goed als onmogelijk om een nieuwe auto te kopen. Ze zijn onbetaalbaar en er zijn ook nauwelijks nieuwe auto's. Terwijl in de rest van de wereld, zelfs in Afrika, veel mensen een auto kunnen kopen, al is het dan vaak een tweedehandse uit het Westen geïmporteerde auto, is Cuba een nog zo goed als autoloos land.

Havana 2008 (foto Petrus)

Dat er nog zoveel klassieke Amerikanen rond rijden mag een wonder heten want ook onderdelen zijn al heel lang niet meer te koop in Cuba. De Cubaanse regering had en heeft altijd andere prioriteiten gehad en daar hoorden auto onderdelen voor Amerikaanse auto's niet bij ook al zal het regime beweren dat het de schuld is van de economische blokkade van Cuba door Noord Amerika.

Havana 2008 (foto Petrus)

Ondertussen hebben de Cubanen laten zien dat ze ook met auto onderdelen kunnen improviseren. Of ze maken zelf met de hand de benodigde onderdelen of ze slopen ze uit Russiche auto's om ze vervolgens op maat te maken voor hun Amerikaanse klassieker. Zo ontmoeten Amerikaanse en Russische auto's alsnog elkaar maar dan wel met het verschil dat de Amerikaanse auto kwalitatief een stuk beter is dan de Russische auto, althans zo verzekerde mij een Cubaan die bezig was onderdelen uit een Russische auto in een Amerikaanse klassieker te monteren.

Havana 2008 (foto Petrus)

Voor toeristen een attractie voor de bewoners pure noodzaak. Ik heb als fotograaf meer oog voor het laatste dan het eerste. Op Cuba is de klassieke auto tevens ook het symbool voor de onmacht van de Cubaanse regering om de economie te vernieuwen en aan te passen aan de nieuwe tijd. Op Cuba staat de tijd stil. Het eiland ligt als een klassiek zeilschip met gestreken zeilen bewegingsloos in zee. Er is geen wind of golfslag te bespeuren. Het gevolg is dat ondanks de improvisatie talenten van de Cubanen het hele eiland getekend wordt door verval. 

Malecon, Havana 2008 (foto Petrus)

Voor toeristen is ook dat aantrekkelijk. Ze lopen rond in een romantisch decor tussen mensen van vlees en bloed, maar dan wel met dit erschil dat de toerist straks terug gaat naar zijn eigen land dat glimt van moderniteit terwijl de Cubaan noodgedwongen achterblijft. Voor hem zit er niks anders op dan de tijd met zijn verval te trotseren en er het beste van te maken in de hoop dat hij ooit weer deel zal uitmaken van het heden in plaats van het verleden.