dinsdag 20 februari 2018

DE EENZAAMHEID VAN DE ONGELOVIGE 28

Het meisje en de Rode Fiets, Amsterdam 2009
© petrus nelissen

Wie is dit prachtige jonge wezen dan mijn hart doet bonzen, mijn hoofd op hol brengt en mijn wilskracht verlamd? Ik kom te weten dat ze Bea heet, een ongewone naam in mijn omgeving. Door haar naam in mijn schoolagenda te schrijven, schep ik alvast een magische band tussen haar en mij. Maar dat is niet genoeg. Magie of niet, ik moet meer van haar te weten zien te komen zodat ik haar kan benaderen. Mijn magische liefdesband met haar zal toch ooit werkelijkheid moeten worden. Dat kan niet zonder haar medeweten, zoveel is zeker.

Klasgenoot Flip komt met een gewaagd plan voor een eerste stap op weg naar echte liefde. Hij stelt voor dat we haar op de fiets naar huis volgen. Ik ben verbaasd over Flip’s plan. Hij biedt zelfs aan om samen te fietsen, zodat ik er niet alleen voor sta. Is hij soms ook verliefd op haar of wil hij zo maar wat ervaring op doen? Voor mijn part, ik voel me zeker van mijn zaak dus gaan we samen achter haar aan.

Nu ik weet waar ze woont, zin ik op de volgende stap. Ik moet in contact met haar komen en wel zo dat ze onmiddellijk de ernst van de zaak begrijpt. Dat kan onmogelijk op het schoolplein. Teveel blikken zullen op ons gericht worden waardoor de kans groot is dat ze me beschaamd alleen laat staan of nog erger dat ik word uitgelachen om mijn onhandige poging om mijn liefde voor haar te verklaren. Bovendien, wil ik haar niet op een schoolplein voor het blok zetten. Dat laat de liefde niet toe. Er moet een andere weg zijn.

En zowaar, de Goden en het Lot zijn mij opnieuw gunstig gezind. Ik bedenk dat zij net als wij allemaal tekenles volgt bij De Vries en dus een tekendoos heeft staan achter in de tekenklas in een archiefkast. Een handige voorziening, je hoeft niet telkens met je tekendoos door de schoolgangen te sjouwen. Met enige handigheid weet ik na verloop van tijd haar doos te vinden. Haar naam staat er groot en duidelijk op, mooier kan het niet. 

De tekendoos is een ideale postbus. Ik hoef er maar een briefje in te doen waarin ik mij bekend maak en mijn liefde voor haar verklaar en de magie van de liefde zal de rest doen. Zo gezegd, zo gedaan. Nu maar hopen dat zij een liefdesbrief zal terugsturen via mijn tekendoos. Dat kan wel even zal duren, per slot van rekening hebben we maar twee keer per week tekenles. Bovendien zal ze naar mijn tekendoos achterin de klas moeten zoeken om er een liefdesbriefje in te kunnen moffelen. Mijn naam staat in ieder geval duidelijk op de zijkant van mijn doos. Nu ik me eenmaal als minnaar bij haar bekend heb gemaakt, kom ik tot rust, heb alle tijd en wacht rustig af. 

(verschijnt elke dinsdag)

3 opmerkingen: