 |
| petrus nelissen, 'Dame', Ardeense steen, Graniet en Marmer, november 2016 (hxbxd=58x17,5x15 inclusief voetstuk) |
Ik ben al een tijdje aan het lezen in het boek “Dat kan mijn kleine zusje ook” of “Waarom moderne kunst, kunst is.” Een informatief en goed geschreven boek waar je wat uit kunt leren over kunst en kunstenaars. In deze tijd van gemakzuchtige YouTube filmpjes de moeite waard. Je moet er natuurlijk wel wat voor doen, namelijk lezen en nadenken.
Op blz. 135 stuitte ik op een passage over de Roemeense beeldhouwer Brancusi. Ik ken hem o.a. van Het Ei dat ligt in mijn geliefd Kröller Müller museum. Ik ken geen eenvoudiger kunstwerk dan dat ei van hem. Met mijn Oerbeeld (zie de blog van gisteren) probeer ik die eenvoud van Brancusi te benaderen.
Niet dat ik me direct wil meten aan Brancusi, maar al lezend voelde ik een zekere verwantschap met hem. Het gebruik van gewone steen en hout was in zijn tijd als vloeken in de kerk. Marmer moest je gebruiken en brons. Het heet bij de schrijver Will Gompertz van het hierboven genoemde boek dat Brancusi de conventies van zijn tijd (1876-1957) doorbrak “door doodgewone materialen te gebruiken en onbeduidende mensen af te beelden.” Hij deed dat niet alleen. Ook Picasso durfde dat toen al.
Door zelf zijn beelden te maken (dit in tegenstelling tot zijn leermeester Rodin) maakte hij ook duidelijk dat je met “de nederigheid van een ambachtsman moet beeldhouwen, niet met de poeha van een kunstenaar. Als je dat doet, ontstaat volgens hem een eerlijker verhouding tussen de kunstenaar, het object en de toeschouwer. De ‘ware weg naar de beeldhouwkunst’ was de afschaffing van het model en de rechtstreekse bewerking van het materiaal.”(blz. 135)
Ik vind dat ook. Zelf je werk maken is eerlijker tegenover het materiaal dat je immers moet leren beheersen en zeker ook wel zo eerlijk naar het publiek toe. Het ambacht moet als het ware nog in het werk van de maker te zien zijn. Te glad is nooit goed. Het leven verloopt immers ook niet gladjes? En wat is kunst anders dan gestold leven, vooral geestelijk leven?
Wat gebruik van materiaal betreft, ga ik nog een stap verder. Ik gebruik afvalmateriaal zoals stenen uit de afvalbak van een steenhouwerij hier in Londerzeel, ijzer en metalen afkomstig van rommelmarkten en winkels, hout uit het bos. Mijn fantasie is zogezegd de toegevoegde waarde of kunst zonder poeha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten