vrijdag 27 mei 2016

DE NIEUWE KLASSENSTRIJD VAN RUDY DE RODE RIDDER

Rudy de Rode Ridder (een digitale compositie van petrus)

Het is oorlog in België en dan bedoel ik niet de terroristische aanslagen op Zaventem en in metrostation Maalbeek maar de vakbonden. Het land lag er nog half verdoofd bij na de bomaanslagen toen de verkeersleiders op Zaventem in staking gingen met gezondheidsverklaringen. Ze meldden zich massaal ziek waardoor Zaventem opnieuw plat kwam te liggen. De ingehouden verontwaardiging was groot. Ingehouden omdat Belgen niet gauw het achterste van hun tong laten zien, je weet immers maar nooit.

De actie liet wel zien hoever de vakbond van verkeersleiders afstaat van het publiek. Hun eigen belangen staan voorop. De afweging tussen eigen en maatschappelijk of publieke belang wordt niet meer gemaakt. Blijkbaar vinden ze dat hun belang ook meteen nationaal belang is, een gevaarlijke ontwikkeling die tot grotere problemen kan leiden dan de opsplitsing van België. Alsof dat nog niet genoeg was, gooiden vervolgens de cipiers het bijltje er bij neer. Ze legden de verzorging van de gevangenen plat waardoor deze volgens mensenrechtenorganisaties terecht kwamen in onmenselijke toestanden. 

Nu hoef je met gevangenen niet direct meelijden te hebben maar het was blijkbaar zo onmenselijk dat gevangenen in opstand kwamen met als gevolg militair en politie ingrijpen en ook nog eens een dode. De cipiers geven ondertussen na weken staking nog steeds geen krimp. De gevangenen zijn blijkbaar hun zorg niet. Ook hier zien we dat de vakbond niet langer de afweging maakt tussen particulier of eigen belang en het maatschappelijke belang. 

Het virus van het particuliere belang heeft zich verspreid over veel vakbonden. Bij de spoorwegen wordt om de haverklap gestaakt om een of ander onrecht, groot of klein, recht te zetten. Het gevolg is telkenmale een ontregeling van de gehele samenleving en dan met name ook de hoofdstad Brussel. Ook hier weer hetzelfde liedje: het eigen belang wordt als maatgevend gezien, het maatschappelijk belang daaraan ondergeschikt. 

Ondertussen wakkert de socialistische vakbond onder leiding van voorzitter Rudy de Leeuw een nieuwe klassenstrijd aan. Als een rode ridder neemt hij het op voor de gewone man tegen de rijken of ook wel vermogenden. Niet de arbeider moet de prijs voor de crisis betalen maar de vermogenden. Natuurlijk weet de Rode Ridder dat de werkelijkheid vele malen ingewikkelder is maar daar krijg je de gewone man niet mee de straat op.

Met zijn optreden laadt de socialistische vakbond de verdenking op zich bezig te zijn aan een politieke staking. Vooral aan de Waalse kant zou dat het geval kunnen zijn. Door de afwezigheid van socialisten in de federale regering voelt de socialistische vakbond zich zwaar onder druk gezet. Ze heeft immers geen vrienden in de federale regering en dat zijn ze niet gewend. 


De vorige federale regering van de socialistische premier Elio di Rupo was daarentegen een grote vriend van de vakbeweging. Maar de regering di Rupo was er een van uitstel terwijl hervormingen dringend nodig zijn want hoe je het ook keert of wendt België en vooral Vlaanderen heeft in de afgelopen decennia tienduizenden arbeidsplaatsen in de auto industrie verloren en die heb je niet zo maar terug. Daar is nieuw beleid voor nodig, dat zouden de vakbonden toch ook moeten inzien tenminste als ze nog geïnteresseerd zijn in het lot van werklozen en de toekomst van jongeren.

3 opmerkingen:

  1. Vergeet niet dat ook de christelijke ACV dapper mee staakt terwijl CD&V wel in de regering zit. Hetzelfde geldt voor de liberale vakbond.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zekers. Maar ed Christelijken zijn een pietsie pietsie wat terughoudender en naar het schijnt ook de Vlamingen. Dus wat wordt het?

    BeantwoordenVerwijderen