maandag 8 februari 2016

PUTIN'S OORLOG AAN DE GRENZEN VAN EUROPA EN DE NAVO

Putin is een machtspoliticus van negentiende eeuwse snit.
Geopolitieke machtsvorming is het hart van zijn buitenlandse politiek.
Handel en diplomatie zijn daaraan ondergeschikt.
De vraag is waar Putin zijn Waterloo zal vinden.

Je kunt rustig stellen dat Putin letterlijk de grenzen van Europa en de NAVO aftast. Dat begon in Moldavië (1991, afscheiding van Transnistrië gesteund door Rusland) gevolgd door Georgië (2008, oorlog om Zuid Ossetië met hulp van Rusland), de afscheiding van de Krim met hulp van Russische geheime troepen (2014), de burgeroorlog in Oost Oekraïne met hulp van Rusland (2014-2015) en nu dus deelname aan de burgeroorlog in Syrië aan de zijde van Assad. Met het neerhalen van een Russische jachtvliegtuig aan de grens tussen Turkije en Syrië, hebben de Turken Putin wel meteen duidelijk willen maken dat hij van de Turkse grens af moet blijven. Ondertussen bombardeert Rusland in Syrië ongestoord door zonder zich veel aan te trekken van de humanitaire toestand, net als vorig jaar in Oost Oekraïne.

Putin is dan ook een echte machtspoliticus. Het staatsbelang gaat ten allen tijde boven alles, ook boven het leven van burgers, burger en mensenrechten. Wie bepaalt dat staatsbelang van Rusland? Dat is uiteraard Putin met zijn entourage. Hij vindt net als vroeger de Tsaren dat Rusland en hijzelf een en hetzelfde zijn. Wie aan Rusland komt, komt aan Putin, dat heeft de binnenlandse oppositie ondertussen ook op hardhandige wijze geleerd.

Putin lijdt net als zijn Tsaristische voorgangers, Christelijk Orthodoxe of Communistisch, aan het aloude Russische omsingelingscomplex.  In zijn ogen wordt Rusland omsingeld door de NAVO en Europa. Helemaal onterecht is die analyse niet want in het verleden is Rusland herhaaldelijk door Europese landen aangevallen (o.a. de veldtochten van Napoleon en Hitler). Maar Rusland zelf blies in Europa ook zijn eigen partijtje oorlog mee. Tot voor kort was het eigenlijk vrij normaal om oorlog te voeren ten behoeve van gebiedsuitbreiding, het equivalent voor meer macht en rijkdom.

Het besef dat ondertussen de tijden veranderd zijn, is bij old school KGB'er Putin niet doorgedrongen. Hij is blijven steken in het oude machtsdenken terwijl welvaart en welzijn in de moderne tijd niet het resultaat zijn van meer gebied en macht maar van inventiviteit, creativiteit, productiviteit ,(vrij)handel en samenwerking op basis van gelijkwaardigheid tussen landen. De Sovjet Unie en het Warschau Pact, ooit bedoeld als tegenhanger van de EU, implodeerde zo gemakkelijk o.a. als gevolg van de door Moskou opgelegde samenwerking (tot aan tanks toe zoals in Boedapest en Praag) in plaats van samenwerking op basis van gelijkwaardigheid. 
Vertrouwenwekkende maatregelen tussen Europa, de VS en de NAVO, zoals de wederzijdse ontmanteling van atoomkoppen en de ontmanteling van atoommacht Oekraïne, het wederzijds bijwonen van militaire oefeningen en uitwisseling van (militaire) informatie, politiek overleg enz. hebben het machtsdenken van Putin en zijn militaire staf niet kunnen doorbreken. 

Integendeel, de succesvolle uitbreiding van de Europese Unie naar het Oosten wakkerde opnieuw zijn wantrouwen aan. Elke uitbreiding beschouwt hij daarom als een provocatie. Dat dit succes iets te maken zou kunnen hebben met de verandering van tijden als gevolg van de ontwikkeling van democratie en economie met vrije marktwerking, komt bij hem niet op. 

In de ogen van Putin zijn vrije pers, vrijheid van meningsuiting en andere burger en mensen-rechten echter niet meer dan schijnvertoningen om de werkelijke bedoelingen van de machtscentra in het Westen te verdoezelen en niet de basis van de welvaart en het welzijn van het Westen. Putin is en blijft een negentiende eeuwse denker en het valt te vrezen dat hij niet zal veranderen. Hij is geen democraat en zal dat ook nooit worden. De Russische geschiedenis, zijn aard en KGB opleiding maken dit nu eenmaal onmogelijk. Er zit niets anders op dan andere tijden met andere Russische leiders af te wachten en ondertussen te proberen Putin’s speelruimte voor agressie en oorlogsvoering zo klein mogelijk te houden.

18 opmerkingen:

  1. In mijn ogen is Putin onze enige hoop een VS wereldrijk te voorkomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem.
    Als dat je enige zorg is dan valt het nog zat mee.
    Wel eens inde VS geweest?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Diverse keren.
    Een vreselijke maatschappij, in een land waar alleen geld belangrijk is, en wat al 850 militaire bases buiten de VS heeft.
    Een land wat alleen in naakte macht gelooft.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat denk je van de blues, Bob Dylan, Jackson Pollock, West Side Story, jazz, spijkerbroek, Woodstock, Grand Canyon, Clint Eastwood, Marilyn Monroe, Disfarmer, Eugène Smith, Ansel Adams, Hemingway, The Miami Herald, the New York Times, rap, soul, rock and roll, Elvis Presley enz. enz. enz.

      Verwijderen
  4. Je zegt het precies: het zit in de Russische aard om te streven naar een zo groot mogelijk machtsgebied. Dat begon al met Ivan de verschrikkelijke. Na Poetin komt er gewoon een nieuwe Poetin.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Grotendeels kan ik je volgen, hoewel in de Oekraine Euro-parlementariers, en ik meen te herinneren zelf onze Frans Timmermans nogal provocatief de interne strijd aldaar begeleidden. Bezwaar heb ik tegen de logica die je voert: de russische geschiedenis, zijn aard en KGBopleiding maken het onmogelijk dat hij democraat wordt. Een andere Russische leider heeft ook met de Russische geschiedenis te maken. Dus ik vraag naaar een mate van invloed van zijn aard ten opzichte van de invloed van de Russische geschiedenis. Mocht die geschiedenis doorslaggevend zijn, is zijn aard noch zijn KGB opleiding van belang

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Moeten Euro-parlementsleden maar niet naar en land gaan omdat dat provocerend is voor aan ander land? Dan wordt het een mooie boel. Ik ben in de jaren 80 met 3 Nederlandse parlementsleden op onderzoek gedaan naar de mensenrechtensituaties in Nicaragua, Guatemala en Haïti. Dat werd door sommige politici in die landen als provocerend ervaren. Moet je het daarom maar niet doen? Voor de slachtoffers daar was het een steun incde rug.
      Putin's aard was om KGB'er te worden in een land wat geen enkele democratische controle kende van welke overheidsdienst dan ook. Dat doe je toch niet zo maar? KGB'ers werden getraind om de Communistische Partij te dienen en dus niet een democratisch land . Zoiets doe je toch ook niet zo maar?

      Verwijderen
    2. Je hebt nu de russische geschiedenis in verband gebracht met Poetin's aard en de KGB, waardoor mijn bezwaar wegvalt. Als alleen de russische geschiedenis voldoende oorzaak zou zijn geweest heeft het ook niet zoveel zin te wachten op andere nieuwe russische leiders. In je eerdere opsomming gold het scheermes van William of Umlock, als je te laat op school komt en vertelt de conrector dat het brugdek niet niet naar beneden kon door een technisch mankement, waardoor je een uur vertraging opliep, en dat het ook nog regende, dan verzwakt dat laatste argument nogal de hele argumentatie. Dat extra argument moet je dus beter weglaten.
      Ja, het kan een argument zijn voor europarlementariers om niet te gaan om zo een provocatie te voorkomen. Ik denk zelfs dat Frans Timmermans met de kennis van nu spijt heeft van zijn eerder bezoek. De universele rechten van de mens zijn door veel westerse landen universeel verklaard, maar ook nog door veel landen niet. Het westen dwingt dan ook nog lang overal die universele rechten af, is daartoe (nog) niet in staat, we laten dan ook nog veel mensen in de steek, dat is nog geen mooie boel. Maar die voorlopige onmacht kan dus ook leiden tot de beslissing eea niet te provoceren.

      Verwijderen
    3. ik bedoel natuurlijk: Ockham´s raiser

      Verwijderen
    4. Er staat misschien weer een Gorbatsjov op? De Russische geschiedenis heeft tegenover Europa zijn ups en downs.
      IK begrijp nog steeds niet waarom het een provocatie is dat Europarlementariërs naar de Oekraïne zijn gegaan. Het kan wel eens verstandig zijn om je in te houden in functie van een strategisch doel maar een land niet bezoeken waar de inwoners demonstreren en knokken voor meer aansluiting bij Europa, is de mensen in de steek laten en Putin sterken in zijn idee dat hij daar de baas is.

      Verwijderen
    5. Poetin ziet dat als inmenging in een binnenlandse aangelegenheid, ziet dat als provocatie en schiet MH17 uit de lucht. Zo'n bezoek kan dus mensenlevens kosten, er zijn redenen om daar dus goed over na te denken. Het mooist is zo'n bezoek te plannen als je zeker weet dat je binnenkort wint zonder al teveel bloedvergieten. Dat is nog niet zo eenvoudig. Dus zonder meer op bezoek gaan omdat je anders iemand in de steek laat, vind ik naief. Zoals ik hierboven al schreef, we laten helaas heel veel mensen in de steek vooralsnog, nadenkend en uit onmacht.

      Verwijderen
    6. Indertijd werd door linkse mensen het voorstel om Lech Walesa voor te dragen voor de Nobelprijs van de Vrede ook als een provocatie beschouwd. De plaatsing van kruisraketten werd indertijd door de vredesbeweging ook beoordeeld als een provocatie.

      Verwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. het gaat er niet om dat het woord provocatie in principe slecht is of altijd door de tegenstander kan worden misbruikt. Een provocatie is goed als het nuttig uitpakt en niet goed als het slecht uitpakt. Als Alice Schwarzer Libie bezoekt omdat ze zich zorgen maakt over de werkomstandigheden van de lijfwacht van Khadaffi, en de hele lijfwacht wordt vervangen na haar bezoek, van die oude lijwacht geen spoor, dan denk ik dat het bezoek van Alice Schwarzer een misser is. Ondanks haar goede bedoelingen. Moet de lijfwacht het dan maar zien te redden zonder het bezoek van Alice Scharzer? Ik denk het wel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. In Oekraïne werd het bezoek van Europarlementariërs door de mensen op het Maidanplein bijzonder op prijs gesteld. Zij zagen het als een vorm van solidariteit. Ik ook. In de internationale vakbeweging komt het regelmatig voor dat je op verzoek van werknemers of hun vertegenwoordigers een kritisch bezoek brengt aan hun land of op hun werk. Vaak zien werkgevers en/of regeringen dat als een provocatie.

      Verwijderen
  8. ik kan dat bezoek, net als de mensen op het Maidanplein ook zien als een vorm van solidariteit. Tegelijkertijd kan ik het zien als een statement dat Poetin de kans gaf zijn ware aard te tonen. Volgens mij moet dat jou ook lukken Petrus, al ga je niet in op mijn argument dat statements verkeerd uit kunnen pakken.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jawel, statements kunnen verkeerd uitpakken. Dat is het risico dat je neemt als je om solidariteit vraagt of geeft. Dat moet je dan wederzijds afwegen. Daar lijkt me geen discussie over mogelijk. Per slot van rekening moet je elke keus afwegen tenminste als je als verstandig mens wilt leven, alhoewel je hart volgen kan soms ook gene kwaad.

    BeantwoordenVerwijderen