woensdag 6 januari 2016

MIJN BESTE FOTO VAN 2015 (I)

Pietje de dood, Maastrichts Carnaval, 15 februari 2015

Waarom vind ik dit mijn beste foto van 2015? Technisch is de foto eigenlijk niet bijzonder behalve dat hij goed gemaakt is maar dat is tegenwoordig niet moeilijk met een digitale compact camera met een goede lens. De camera ingenieurs en programmeurs zorgen ervoor dat je als fotograaf niks bijzonders meer hoeft te weten of te kunnen om een technisch goede foto te maken. Je hebt er in ieder geval niet veel technische training voor nodig al is die wel meegenomen als je goede foto’s wil maken.

Maar het oog van de fotograaf blijft natuurlijk het belangrijkste.  Zo zag ik deze jongen ineens voor me in de Maastrichtse carnavalsdrukte. Een opvallende verschijning, zo jong en dan zo zorgvuldig opgemaakt en verkleed als een “Pietje de dood”  uit een moderne horrorfilm.  Zijn gezicht is professioneel opgemaakt en de totale afwerking verraad een grondige kijk op zijn verschijning. 

De helm met (namaak)bontrand met daarop ook nog eens kleine doodskopjes en botjes maken hem tot een krijger die de dood niet vreest. Zijn verschijning als soldaat van de dood wordt geperfectioneerd door het zwarte doodskleed met daarop heel subtiel ook nog eens twee gifgroene spinnen. Als de jongen dit allemaal zelf bedacht en gemaakt heeft, combineert hij fantasie met ontwerp talent, een eigenschap die in de modewereld goud waard is. 

De achtergrond past ook uitstekend bij zijn uitdossing maar die heb ik voor hem gekozen. Ik heb hem gevraagd voor de muur te poseren die doet denken aan grafstenen. In feite is het de muur van een kerk die daar toevallig staat. Het detail van de fiets heb ik in de foto gelaten als een kanttekening, om de ernst van de foto als het ware tussen haakjes te zetten.  


Ondanks dat ik hem enigszins overviel met mijn vraag om te poseren, is zijn gezichtsuitdrukking van dodelijke ernst. Hij besefte als bij intuïtie dat bij zijn verkleedpartij geen (glim)lach op de foto hoort. De meeste verklede mensen denken daar anders over. Zodra ze poseren of zien dat ik een foto van ze maak, beginnen ze te lachen als bevestiging van hun carnavalsplezier.  Zo niet deze jongen. Hij waakt ervoor dat zijn gezichtsuitdrukking bij zijn kostuum blijft passen. Tot slot kun je vaststellen dat het Maastrichtse carnaval en het voor Nederland nieuwige Halloween dicht bij elkaar liggen. 

1 opmerking: