 |
| petrus nelissen, Chaotische Compositie met zwart en rood (De Indringer), acryl op canvas, september 2015 30x40 cm. |
Hierboven zie je een nieuwe poging. Ik vind het aardig gelukt. Het is zelfs op een bepaalde manier mooi. Ik schrijf zelfs omdat "mooi" niet het uitgangspunt is geweest van de oefening. Het is een min of meer toevallige bijkomstigheid of is het toch iets wat onbewust of spontaan mee gaat als je er aan werkt?
Nieuw is de techniek niet. Er is al veel gespat of ook wel gedrupt (een lullig woord eigenlijk) in de schilderkunst. Het meest bekende voorbeeld is de Noord Amerikaanse schilder Jackson Pollock met zijn "druipschilderijen". In zijn tijd was dat heel revolutionair.
Voor veel mensen is Pollock nog altijd te revolutionair en dus onbegrijpelijk. Ze zien niet het schilderkunstige van zijn schilderijen. Dat is te begrijpen want voor de meeste mensen is schilderkunst vooral ambachtelijke kunst. Het is moeilijk om te begrijpen waar de schilder mee bezig is. Je ziet spatten en denkt wat is daar nou aan? Dat kan een kind ook. Dat denk ik niet maar het is waar dat het ambachtelijk weinig indruk maakt.
Je moet je laten leiden door kleur en vorm, het deel en ook het geheel en dat vereist enig schilderkunstig inzicht. Daar hebben de meeste mensen geen tijd voor dus laat maar.
Met zijn stijl hoorde Pollock tot het abstract expressionisme. "Het abstract expressionisme was een Amerikaanse moderne schilderstroming binnen de abstracte kunst van de 20e eeuw. De stroming domineerde de kunstwereld in de jaren 1946 tot 1960. Het was de eerste grote kunststroming na de Tweede Wereldoorlog en de eerste die de Verenigde Staten, specifiek New York City, als bakermat had."
 |
| Jackson Pollock, Number-8 (detail), Oil, enamel, and aluminum
paint on canvas; 1949 Neuberger Museum, State University of New York |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten