HET BRANDT CORSTIUS SYNDROOM

Een bewerkte foto van Hugo Brandt Corstius

Hugo Brandt Corstius was niet alleen de uitvinder van het syndroom waaraan hij zijn naam gaf maar hij leed er zelf ook het meeste onder. Om het syndroom te verbergen voor het grote publiek, familie en vrienden wisten wel beter, noemde hij zich onder andere Stoker. Want het syndroom gaat helaas ook gepaard met een grote behoefte aan publiek. Het is vergelijkbaar met het syndroom van Gilles de la Tourette. Mensen die hieraan lijden, soms kortweg touretters genoemd, hebben een onbedwingbare drang in het openbaar bepaalde bewegingen te maken of bepaalde geluiden of woorden te uiten.

Onderzoekers zijn er nog lang niet uit of het een aangeboren syndroom is dan wel het gevolg van een overmatige inspanning van de hersenen. Zeker is dat Brandt Corstius zelf gebukt ging onder een overbelasting van zijn hersenen. Een haast onophoudelijke stroom van stukjes en stukken verscheen in kranten en tijdschriften alsof zijn hersenen permanent aan de diarree waren, zoveel was dat. Het ergste voor hem was dat hij publiek nodig had (lezers) vandaar zijn vlucht in een tiental valse namen. Met zoveel stukjes en stukken onder een naam zou hij ongeloofwaardig zijn geworden en dat wilde hij voorkomen. Daarvoor had hij een te groot eergevoel.

Hij zelf en met hem veel anderen denken dat het syndroom mede ook het gevolg is van een combinatie van wiskunde met letterkunde. Een nauwkeurige verklaring is het niet maar naar het schijnt kon hij de wereld van de wiskundige rationaliteit met zijn abstracties niet scheiden van het echte leven. Het gevolg was dat al degenen die niet aan de door hem opgestelde sociale en politieke formules voldeden publiekelijk werden ontmaskerd en vervolgd als foute oplossingen voor zijn wiskundig opgestelde wereld. Dat waren natuurlijk veel mensen, want de wereld bestaat nu eenmaal niet uit wiskundig samengestelde mensen maar onberekenbare individuen. Brandt Corstius gaf zichzelf daardoor de ondankbare taak zulke mensen “aus zu radieren”.

Normaal gesproken zou een dergelijk syndroom zich beperken tot de studententijd. Dat is immers de tijd dat er met van alles en nog wat geëxperimenteerd wordt, ook op geestelijk vlak. Maar Brandt Corstius had het ongeluk terecht te komen bij het Amsterdamse studentenblaadje Propia Cures. Van dat blaadje is bekend dat het de onvolwassenheid van zijn redacteuren zo lang mogelijk oprekt door de normale mensenwereld als belachelijk, kortzichtig, dom en achterlijk af te schilderen. Als gevolg van zijn aanleg voor het Brandt Corstius syndroom is in deze tijd bij PC vermoedelijk de basis gelegd voor het levenslange syndroom.

Want misschien was na de periode Propia Cures nog genezing van het syndroom mogelijk geweest. Als je als een normaal mens moet werken voor je brood leer je de minachting van de medemens vanzelf af. Je moet immers inschikken om te overleven en dan leer je meteen ook inzien dat mensen ondanks hun gebreken toch ook hun goede kanten kunnen hebben. Zo niet bij Brandt Corstius. Hij mocht tegen betaling zijn wiskundige geformuleerde arrogantie voortzetten in de Volkskrant, toen het meest progressieve dagblad van Nederland en Vrij Nederland, het zo mogelijk nog progressievere tijdschrift. Zijn syndroom werd nu zijn handelsmerk.

De Volkskrant gaf hem onder zijn valse naam Stoker zelfs een dagelijkse plek linksonder op de voorpagina, de plek waar ooit de tekenaar Wibo dagelijks zijn zachtmoedige humor publiceerde. Het gevolg was een steeds verder om zich heen grijpende besmetting van de Nederlandse journalistiek met het Brandt Corstius syndroom. De gouden regel van hoor en wederhoor werd voortaan aan de laars gelapt, autoriteiten waren op voorhand verdacht en op zijn minst belachelijk, traditie en geschiedenis was nog slechts ballast, het gelijk en de tijd staan aan de kant van de gelijkhebbers en met politiek andersdenkenden mag je publiekelijk de vloer aanvegen. Alle stijlmiddelen zijn toegestaan om je publicitaire doel van uitschakeling en vernietiging van je tegenstander te bereiken. Tot op heden woekert het syndroom Brandt Corstius voort in de vaderlandse pers.

Naschrift.

Hugo Brandt Corstius is gisteren op 78 jarige leeftijd overleden. Moge hij rusten in vrede.